дунд суурийг нь тавьсан барилгын тухай өчигдрийн дугаартаа нийтэлсэн билээ. Цахилгаан станц босгоод дараа нь тэр хавийн шарилуудыг түрж цэвэрлээд орон сууцны хороолол босгоно гэсэн яриа ойр орчмынх нь иргэдийн дунд байсан. Үнэхээр орон сууцны хороолол барих юм бол айдас хүйдэс, сүсэг бишрэл гээчийг ердөө мэдэхгүй хүмүүс л энд бууриа засаж, цайгаа чанах биз гэцгээж байв. Суурийг нь тавиад орхисон барилгын талаар албаны эх сурвалжаас мэдээлэл авсан юм. Тэрхүү барилга нь “Их тойруу-110” төслийн хүрээнд цахилгааны дэд станц болох учиртай аж. Энэхүү дэд станц нь МҮОНРТ орчимд босох орон сууцны хорооллыг цахилгаанаар хангах юм байна. Энэ төсөлд 52 тэрбум төгрөг зарцуулах бөгөөд Хятад улсын хөнгөлөлттэй зээлээр санхүүжилтийг нь шийдэж байгаа гэлээ. Газрын зөвшөөрлийг нь нийслэлийн Засаг даргын 2009 оны дугаар тоот захирамжаар олгож байжээ. Ажил эхлэхээс өмнө тухайн хэсэгт хог, барилгын сууриас гарсан шороогоор дүүргэсэн байсныг цэвэрлэх ажлыг эхлүүлсэн. Харин нэг ч талийгаачийн шарил хөндөгдөөгүй гэж БХБЯ-ны “Улаанбаатар хотын VII, XIV, МҮОНРТ орчмын орон сууц, дэд бүтцийн төсөл”-өөс мэдэгдлээ. Нийслэлийн эргэн тойронд ийм дэд станц 14-ийг босгох гэнэ.Ямартаа ч албаны хүмүүсийн баталснаар “айдасгүйчүүдийн хотхон” сүндэрлэхгүй бололтой.

“ДАЛАН ДАВХАР” БИШ...

Оршуулгын газрыг цэцэрлэгт хүрээлэн болгох тухай одоогоос гурван жилийн өмнө идэвхтэй ярьж хэлэлцэж байлаа. Тэр үеийн нийслэлийн Засаг даргын мөрийн хөтөлбөр ёсоор 175 сая төгрөгийн төсөвтэйгээр эхэлсэн ажил энэ онд үр дүнгээ үзүүлэх байлаа. Өөрөөр хэлбэл, эвдэрч, сарайсан шарилын хашаа, хог, шороондоо дарагдсан өнөөгийн дүр төрх нь цэцэг, навч бүхий цэцэрлэгт хүрээлэнгээр солигдох байлаа. Одоогоороо сураг ч үгүй байгаа тэр цэцэрлэгт хүрээлэндээ “Дурсамж” гэсэн нэр хүртэл өгөөд амжсан байна. Харамсалтай нь өнөөдрийг хүртэл дорвитой хийгдсэн ажил даанч алга. Урдуур нь тавьсан засмал зам, айлуудаас тусгаарласан урт хэрмэн хашааг эс тооцвол шүү дээ. Албаны эх сурвалжийн мэдээлснээр хэрхэн тохижуулах төлөвлөлтийг одоо хүртэл хийж дуусгаагүй гэнэ. Өөрөөр хэлбэл, амьдрал дээрх тохижилт бүү хэл цаасан дээрх төлөвлөгөө нь ч дуусаагүй ажээ.

Самбалхүндэвийн оршуулгын газрын нөөц дуусан учир нэмж газар олгохгүй байгаа. Нийслэл хотын хойморт 137 га газарт 260 мянга гаруй шарил байдаг гэх албан бус мэдээ бий. Газар дээрээ байдал элэг эмтэрмээр гэдэгтэй хүн бүр санал нийлнэ. Эцэг, өвгөд, хайртай хүмүүсийнхээ бие цогцсыг тийм газар байлгаж байгаадаа ар гэрийнхэн нь яасан их зовдог бол. Зовлоо гээд ч яах билээ. Хотжилт, ядуурал дагасан бидний амьдрал хэдийнэ энэ зовлонтой эвлэрэн хүлцэхэд хүргэсэн юм. Нийслэлийн хот төлөвлөлтийн газрын мэргэжилтний мэдээлснээр 2010 онд Улаанбаатар хотын даргын захирамж гарч, “Улаанбаатар Буян” компанитай хамтран тэнд байгаа шарилуудыг чандарлах ажлыг эхлүүлсэн гэлээ. Ингэхдээ ар гэрийнхэнд нь мэдэгдээд 60 хоногийн дотор эргэж хариу өгөхгүй бол эзэнгүй булш гэж тооцохыг сануулж байсан гэнэ. Энэ ажлын явц юу болсон талаар “Улаанбаатар Буян” компаниас тодруулахад огт өөр зүйл хэлж байна. Тус компани тийм үйл ажиллагаа огтхон ч явуулаагүй гэх. Харин сайн дураар хандсан иргэдэд талийгаачдыг нь чандарлах үйл ажиллагааг зохион байгуулж өгдөг аж. “Далан давхар”-ын оршуулгын газраас хятадууд шарил авч явах нь ихэссэн тухай өчигдрийн дугаартаа мэдээлсэн. Ойр орчмынх нь иргэдийн хэлж байгаагаар эрт үеийн хятад худалдаачдын булш энд олон тоогоор байдаг гэх.

ЧИМЭЭГҮЙ ХОТЫН ИРЭЭДҮЙГ ХЭРХЭХ ВЭ?

Хоттой хаяа залгасан шарилын газруудын асуудлыг яаж цэгцлэх ёстой юм бол. Энэ асуултад олон нийтийн дунд явуулсан санал асуулгаас харахад 78,4 хувь нь чандарлах, 16,5 хувь нь газарт оршуулах, таван хувь нь бусад аргыг сонгох нь зүйтэй гэж хариулжээ дүн гарч. Талийгаачийн ар гэрээс хүсэлт гаргасан тохиолдолд энэ төрлийн үйлчилгээ үзүүлдэг компаниуд бий. Жишээ нь “Улаанбаатар Буян” компанийн салах ёс гүйцэтгэх ажил зохион байгуулах үндсэн ханш нь хоёр сая орчим төгрөг байдаг бол хуучин булш чандарлахад 600-700 мянган төгрөг болдог байна. Гэвч хайртай хүмүүсийнхээ биеийг дахин ухаж, сүнсийг нь зовоохыг сүсэг бишрэлтэй манай ард түмэн төдийлөн таашаадаггүй. Тэгэхээр нэгэнт бий болсон энэ оршуулгын газрыг ёстой л “Дурсамж” нэрээр нь үлдээж, тохижуулан цэцэрлэгжүүлбэл яасан юм бэ. Гадаадын оршуулгын газруудад хүмүүс талийгаачтайгаа амгалан тайван ярилцаж, цэцэрлэгт хүрээлэнд нь зугаалж болдог юм билээ. Нэгэнт газар нь байгаа юм чинь зориглоод хийвэл амархан баймаар.

ЭХ СУРВАЛЖ:ЗУУНЫ МЭДЭЭ