ярагдан хажуу тийш урсана. Тулгаа хурдны замаас сая л салж баруун тийш эргэн нарийн гудамжаар өгсөөд нилээд явтал замын хажууд гэрлээ анивчуулан нэг машин зогсох нь харагдав. Хурдаа хасаад хажуугаар нь гархад машины нь дугуй хагарчихсан,дэргэд нь бороонд шалба норчихсон эмэгтэй зогсож буй нь нүдэнд нь туслаа.

Тулгаа, энэ усан бороонд тусгүй л юм болж дээ хөөрхий тусалсан дээр байх гэж бодоод дохио өгөн замаас гарсанаа нөгөөх машины урдхан талд очиж зогсов.
Тулгаа машин уруу ойртсоноо Do you need help? гэж хашгирхад анивчиж буй гэрэлд сайн харагдахгүй байсан эмэгтэй хэсэг дуугүй харж байснаа та Монгол хүн биш биз гэж асуухад Тулгаа нилээд гайхсанаа тийм гэхэд нөгөөх эмэгтэй өө ямар сайн юм бэ энэ хотод Mонгол хүн байдаг гэж бодооогүй шүү гэснээ дугуй хагарчихаад баларч байна,яаж сольдогыг нь мэддэггүй гэж хэлхэд эрүү ам нь чичэрч байгаа нь мэдэгдэв.
Тулгаа за за би солиод өгье гээд машинаа эргүүлж гэрлээ нөгөө машин дээр тусгав. Бүсгүйг миний машинд дулаахан сууж бай гэчихээд дугуйг нь сольж эхлэв. Бороо шаагин орсоор л... Тулгаа дугуйг нь сольж тавьчихаад машиндаа орж суув. Хувцас нь норж,үснээс нь ус дуслана.
Сая л хоёр биенээ тогтоож харцгаалаа. Тулгаа,дугуйгаа өөрөө сольж сурахгүй бол би дандаа ингэж дайралдаад байхгүй шүү гэхэд бүсгүй ойлголоо гээд инээснээ их даарч байна шүү!Энэ ойролцоо Starbucks кофены газар харагдсан хоёулаа халуун кофе уувал яасан юм бэ? гэхэд Тулгаад кофены аагтай үнэр сэн хийтэл үнэртэх шиг болход толгой дохилоо. Гадаа бороо орсоор л..

Кофений газар хүн цөөтэй ,дулаахан агаад тохилог ,хөгжим намуухан эгшиглэх ажээ. Тэд ширээнд өөдөөсөө харан тухлан сууцгаав. Намайг Болороо гэдэг би энэ Orlando хотод амьдардаг харин өөрөө хаана байдаг бэ? гэхэд Тулгаа Sanford- амьдардаг гэснээр тэд танилцав.Хөөрхөн нүдтэй юм байна гэж Тулгаа бүсгүйг ажиглаж суулаа.Болороо ч гэсэн Тулгааг нилээд ажиглан харах ажээ.
Тэд ажил төрөл,энээ тэрийг ярьсаар нилээд сууцгаав. Болороо би өглөө коллэжид сурдаг оройн цагаар дэлгүүрт ажилдаг юм манай ажил дээр очоорой гээд дэлгүүрээ зааж өгөв. Энэ явдалаас хойш нилээд хэд хоногийн дараа Тулгаа Болороогын ажил уруу явлаа. Заасан хаягаар нь очиход том үйлчилгээний төв дотор олон дэлгүүр байх бөгөөд арайхийж Болороогын дэлгүүрийг олов.
Болороо хувцас өлгөж байснаа Тулгааг харангуут хурдан алхалсаар ирсэнээ өөрийг чинь ирэхгүй юм байх гэж бодлоо шүү гээд инээмсэглэснээ хүлээж байгаарай миний цайны цаг ч болох гэж байна гээд эргэв. Тэд кофе ууцгаан элдэвийг хүүрнэн сууцгаав.Болороог гоё дэгжин бас ч үгүй царайлаг бүсгүй болохыг Тулгаа ажаад авлаа. Болороогын яриа голдуу хөгжилтэй уйдахааргүй байсан тул цаг хугацаа өнгөрөхийг ч анзаарсангүй цайны цаг нь дороо л дуусчихлаа. Болороо,миний цайны цаг 7 гоос 7:30 хүртэл байдаг юм ирж байгаарай гээд нөгөөх гоё нүдээрээ инээвхийлчихээд цаашаа товор товор алхав. Тулгаа хэсэг явсанаа яагаад ч юм сэтгэл нь нэг л хоргодон, өөрийн эрхгүй эргэн хархад Болороо мөн эргэж харсан нь таарч санаа нь зовсон бололтой бушуухан цааш алхав.Үүнээс хойш Тулгаа өдөр бүр ажилаасаа ирэнгүүт усанд орж xувцасаа сольж аваад Болороогын дэлгүүрийн дэргэдэх номын дэлгүүрт ном, сэтгүүл үзэж сууудаг болсон бөгөөд Болороо цайны цагаараа инээмсэглэсээр орж ирнэ.
Тэр хоёр элдэв зүйл хаман ярьж, голдуу бие биеэндээ тохиолдсон хөгжилтэй зүйлүүдийг ярилцаж элгээ хөштөл хөхрөлдөн байхад Болороогын цайны цаг дороо л дуусчихна. Тулгаа ч номын санд хүлээгээд сууж байдаг, Болороо яарсаар гүйж орж ирдэг нь тэр хоёрын өдөр дутмын хийх ёстой ажил болсон байлаа.
Нэгэн амралтын өдөр тэр хоёр далайн эргээр зугаалав. Гутлаа үдээсээр нь холбож үүрчихээд далайн элсэн дээгүүр хөл нүцгэн баяр хөөртэйгээр алхалцгаав. Далайн ус ууртай гэгч түрхрэн цагаан хөөс цахруулан давалгаалж эрэг уруу тэмүүлсэнээ тэр дороо ааш нь дарагдаж элсэн дээгүүр жирэлзэн тэр хоёрын хөлд хүрээд буцна.
Энэ өдөр намуун, тэнгэрт бөртийх ч үүлгүй сайхан өдөр байлаа. Далайн мандал дээр яваа олон жижиг дарвуулт завинууд өнгө алаглан уран зураг шиг гоё харагдаж нүд баясгана.Зэрэгцээд алхаад л баймаар авч буцах цаг, нар гэж бас бий тул буцаж алхалцгаалаа.
Болороо ядарсан бололтой Тулгаагын мөрийг налан унтжээ. Тулгаа жолоогоо аль болох зөөлөн эргүүлж сэрээхгүйг хичээн хаазаа гишгэнэ.Болороогын байрны гадаа ирсэн боловч Тулгаа сэрээж төвдөлгүй хэсэг суув.
Хэсэг хугацааны дараа Болороо сэрсэнээ ингээд налаад унтаад л баймаар юм байна шүү дээ гээд инээмсэглэснээ гараа далалсаар шатаар өгслөө.
Болороогын машин нь цав цагаан өнгөтэй, өөрөө голдуу цайвар өнгийн хувцас өмсдөг, учир Тулгаа би чамайг Цасан Охин гэж дуудаж байя гэхэд Болороо инээж надан таалагдаж байна, яагаад ийм нэр өгсөнийг асуухгүй ээ гэхдээ энэ нэр өөрт чинь таалагдаж байгаа бол надад таалагдлаа л гэсэн үг гээд нүдээ ирмэв. Үүнээс хойш Тулгаа Болороог Цасан Охин гэж дууддаг болов.
Удалгүй Тулгаа ажилаа дагаж Tampa хот уруу шилжлээ. Болороотой байнга уулзаж чадахаа болив.
Нэг уулзахаараа хэн хэнтэйгээ уулзахыг их хүссэн нь харцнаасаа мэдэрцгээдэг байлаа.
Уулзахаараа дэвэн дэлхийн юм хаман ярьж өөрсдийнхөө тухай асууж, ярьж чадалгүй өнгөрнө.
Гэхдээ л хоёр биенийхээ юу ч хамаагүй ярьж байгааг харж, сонсох нь тэр хоёрт жаргал байлаа.
Өөдөөс нь ширтэж буй энэ хоёр дүрлэгэр нүд Тулгаагын зүрхэнд нэгэн зулыг аль хэдийн асаасан байлаа. Харин Болороогын дотоод ертөнцөд өөрийнхөө зулыг асааж чадсан эсэх ээ мэдэхгүй хий дэмий л шаналах ажээ. Хайр гэдэг энхрийхэн, ариухан, аугаа их ертөнц мөртлөө заримдаа үл ойлгогдох нууцлаг зүйлсээр элбэг байдаг нь түүний мөн чанар болов уу. яагаа ч үгүй байхад хамаагүй юм хэлээд хүн гомдоочих болов уу? гэж заримдаа бодно. Гэвч тэр нэгэн өдөр үнэхээр хар өдөр байлаа. Амралтын өдөр Тулгаа Болороогын ажилдаг хот уруу давхилаа. Бороо мөн орсоор л.....
Машинаа зогсоолд тавьчихаад Болороогын дэлгүүр уруу алхаж явтал Болороо дэлгүүрээсээ гарч ирсэнээ цаахна зогсож буй өндөр залууруу гүйв. Тулгаа гайхан байрандаа зогсоод хартал Болороо гүйсээр нөгөө залууд тэврүүлсэнээ тэд цааш эргэн цахилгаан шатаар уруудав. Нөгөөх залуу Болороогын хүзүүн дээр гараа тавьж их л дотно яваа нь харагдав.
Хорвоо хөмрөх шиг хамаг амьсгаа нь зогсчих шиг болж Тулгаа алмайран хэсэг зогссоноо буцаж аажуухан гэлдрэв. Нэг мэдэхэд машин дээрээ ирсэн байв.
Болороо нөгөөх залуутай хэсэг алхсанаа Тулгаатай уулздаг кофений газар уруу оров.
Болороо, ахаа та сууж бай би кофе аваад ирье гээд цааш алхав. Төдөлгүй хоёр аяга кофе барьж ирсэнээ ахаа Та аав, ээж хоёр уруу утсаар ярьж байхад яадаг юм бэ! гэж зэмлэнгүй дуугархад өндөр залуу, ах нь яринаа, Нараа эгчийг чинь одоо сургууль төгсөхөөр Virginia нүүдэг юм уу? гэж бодож байна гээд кофегоо уув.
Бороо бас л асгарсаар. Тулгаа машиныхаа хаазыг нилээд гишгэн хурдална. Түүний оюун ухаан төвлөрөхгүй л байлаа. Сэтгэл нь нэг нь хоосон оргино.
Нарийн замаар ортол чингэлэг тээврийн том машин гэнэт урдуур нь дарж орж ирхэд Тулгаа сандран машинаа буруу тийш нь дартал машин нь шарван өндөр далан уруу шидэгдэв. Үүнээс хойш юу болсоныг хэдий хир хугацаа өнгөрснийг ч мэдсэнгүй. Эмнэлгийн орон дээр ухаан оржээ.
Тулгаа эмнэлэгт сар орчим хэвтэхдээ зөвхөн Болороогын тухай л бодож байв. Гэвч яагаад ч юм бэ? түүнд гомдоод ч байх шиг.
Сарын дараа хөл дээрээ явж чадах болж эмнэлгээс гарлаа.
Гэвч яагаад ч тэссэнгүй такси аваад Болороогын ажил уруу давхилаа. Болороотой уулзаад юу гэж хэлэх, Болороо юу гэж асуухийг бодсоор явлаа.Эзэн авгайн Болороогын ээж нь нас бараад Монгол уруугаа буцаад хоёр долоо хонож байна шүү дээ! гэсэн үг Тулгыг лантуудаад газарт хадчих шиг болгожээ.
Болороод сэтгэлээ нээсэн ямар нэгэн үг хэлж чадаагүйгээ бодохоор нэг л уйтгартай.
Амралтын өдөр болохоор ёс юм шиг Болороогын ажил дээр очих боловч Болороо ирээгүй л байдаг байв.
Тулгаа удалгүй ажилаа дагаж Чикаго хотоос баруун хойш байх Rockford хот уруу шилжилээ.
Дэлхий эргэдгээрээ эргэж амьдрал үргэлжилдэгээрээ үргэлжилсээр л.
Цаг хугацаа хурдан галт тэрэг шиг шунгинан өнгөрч нэг жил өнгөрсөн байв. Тулгаа энд жил илүү ажиллаад Florida руугаа буцахаар болж хэдэн хувцасаа цүнхэндээ хийж машиндаа хийчихээд замдаа гарав.
Цасанд дарагдсан байшингууд түүний өмнөх гудамжаар цас арилгагч машинууд зөрөлдөн давхина. Chicago дайрч Гансүхийн хэдэн багажыг нь өгчихөөд цааш хөдлөе дээ гэж бодон хаазаа нэмэн хурдлав.
Тулгаа хоёр давхар нийтийн байрны өмнөх машины зогсоолд тэргээ тавьчихаад орц уруу орход хүмүүсийн шуугилдах нь сонсогдож баяр ёслол тэмдэглэж байгаа бололтой. Гансүхийн хажуугын л айл шинэ жил тэмдэглэж байна даа гэж бодсоор Гансүхийн хонхыг дарав. Хэд дарсан боловч хариу алга. Хүн байхгүй л юм байх даа гэж бодсоноо хажуу айлд нь үлдээедээ гээд 105 тоотын хонхыг дарав.
Удалгүй улаа бутарсан залуу хаалга онгойлгоход түүнтэй хамт дуу чимээ, хоолны үнэр зэрэг гарч ирэх шиг болов. Энэ багажийг 103-тоотын Гансүхэд өгчихгүй юу? гэртээ алга байх шиг байна гэхэд нөгөөх залуу за за гээд багажыг авч хаалгаа хаав.
Шинэ жилийн ширээний ард олон хүмүүс сууцгааж, ид халцгааж, улаа бутарцгаасан харагдана.
Том шилэн цонхны цаана цас малгайлан зөөлөн гэгч нь бууна.
Үсээ гөлийтөл тосолсон ганган залуу өөдөөсөө харан суугаа бүсгүйг түрүүнээс хойш жоготойгоор харж байснаа хундагатай архи барьж энэ дагина чинь хаанаас ирсэн хүн бэ? Түрүүнээс хойш юм уухгүй байсан, энэ аяны дугараа, дуу дуулна аа гэхэд нөгөөх бүсгүйн нүүр нь улсхийн зовсон бололтой босов.
Ганган залуу нэрээ хэлээрэй гэж шаххад аманцар байрын цагаан бүсгүй өмнөөс нь Миний найз Болороо, Florida-д сургуульд сурдаг, өвлийн амралтаараа манайд ирсэн юм, гэхдээ бас нэг залууг хайж яваа юмаа гэхэд хүмүүс алга ташин хашгирхад Болороо найз уруугаа янзгүй харсанаа нилээд ичсэн бололтой хацар нь улайв. Ямар дуу дуулахаа тэрээр бодон цонхоор гадагш харлаа. Гэтэл цаашаа алхаж яваа хүний дүрс нүдэнд нь тодров. Нэг л танил алхалт....

Гэнэт Болороо дуу алдан нүд нь томорход хундагатай архи гарнаас нь гулган хивсэн дээр уналаа. Тулга машиныхаа дэргэд ирсэнээ халаасаа уудлан түлхүүрээ гаргатал ард талд нь эмэгтэй хүний, гэхдээ маш танил дотно эмэгтэй хүний Тулгаа гэж хашгирах нь сонсогдоход эргэн харвал, байрны өмнөх талбайн голд нэгэн эмэгтэй зогсож байлаа.
Энэ бол өөр хэн ч биш хэзээд түүний сэтгэлээс гардаггүй Цасан Охин нь дүрээрээ байлаа. Болороо хар эрчээрээ гүйсээр Тулгаагын өмнө ирсэнээ ямар нэгэн юм хэлэх гэснээ уруул нь өмөлзөхөд хацрыг нь даган халуухан нулимс задгай урсахад цасан ширхэгүүд түүн дээр нь бууж хайлан урслаа.
Болороо Тулгааруу нулимс дүүрэн нүдээрээ харсан хэвээр Би чамайгаа ямар их хайв аа, ямар их хүлээвээ гээд Тулгаагын цээжинд нүүрээ нааж нүдээ зугуухан анихад, будрах цасан ширхэгүүд тэр хоёрыг тойрон бүжих шиг эргэлдэн байлаа.
Цас малгайлан зөөлөн гэгч нь тэр хоёр дээр орсоор л....
Талбайн голд цасан хүмүүс зогссоор л....
П.Батзориг /Сиатл/