МОЭ-ээс жил бүр уламжлал болгон зохион явуулж буй Дэлхийн сонгодог өгүүллэгийн орчуулгын уралдаанд ирүүлсэн шилдэг бүтээлүүдээс манай сайт уншигчдадаа цувралаар хүргэж байна.

Өнгөрснийг бодохгүй байя гэж хичээвч өдгөө хорин есөн настай Томми Кастеллигийн амьдрал тэвчихүйеэ бэрх. Энэ бүхэн хангалуун амьдралын төлөө хамтдаа зүтгэх Роза, эсвэл чихрийн мухлагийн царцчихсан мэт цаг, тамхи, оргилуун ус зэргээс болоогүй. Гагцхүү өнгөрснөөс олс лугаа чангаах алдаа дутагдлууд болон Роза хийгээд түүний Тони нэрийг нь Томми болгон өөрчилснөөс эхэлсэн цээжинд бул хар чулуу орчихсон мэт шаналлаас болжээ.

Тэрбээр Тони нэртэй бяцхан жаал байхдаа л өөрийн гэсэн мөрөөдөлтэй, ирээдүйгээ төлөвлөчихсөн байж билээ. Ялангуяа он удаан жил зэргэлдээ амьдарсан хөршүүд, тэдний шуугилдах хүүхдүүдтэй энэ орчноос холдон явахыг ихээр хүсдэг байжээ. Гэвч хүсэхэд хясна гэгчээр мөрөөдөлдөө хүрч чадалгүй бүх зүйл түүний эсрэг эргэсэн ажгуу. Тэрбээр арван зургаан настайдаа гуталчны мэргэжил олгох сургуулиасаа гарч ганган саарал духгар малгай, зузаан ултай гутал жийж, мөнгөн дэвсгэрт хуйлан авч явдаг, олны анхаарлын төвд өртөмтгий баярхуу хөвгүүдтэй цаг нөгцөөх болов. Тэдний нэг нь мөнгөлөг өнгийн эспрессо боргол (кофены үр) хийгч машин, дараа нь зурагт худалдан авчээ. Хөвгүүд пицца идэн үдэшлэг зохиохоо больсон ч, нэгнийхээ машинаар архины дэлгүүр дээрэмдсэн нь ар араасаа цуврах олон асуудлын эхлэлийг тавьжээ.

Азаар энэ хэргээс Тонигийн нэр төрийг цэвэр гаргаж авахад тун чухал үүрэг гүйцэтгэсэн хүн болох байрны эзэн эр дүүргийн төлөөлөгч (Дүүрэгт тухайн намын ажил хэрхэн явагдаж буйг хянан ажиллах зорилготой сайн дурын, цалингүй ажилчид. Хоёр жилд нэг удаа сонгуулийн хуулийн дагуу сонгодог бөгөөд эрэгтэй болон эмэгтэй хоёр төлөөлөгч нэг зорилго дор ажилладаг байна.)-ийг таньдаг байсан учраас хэргийн тухай хэн нэгэн дахин ам нээгээгүй юм. Бүх учир түүнд тодорхой болохоос өмнө буюу Тони юу болоод байгааг бодох сөхөөгүй уймрах зуур түүний аав Роза Агнеллогийн хөгшин эцэгтэй нэгэн зүйл тохирсон нь хүүгээ охинтой нь хуримлуулж, хадам аавынх нь хадгаламж дахь мөнгөөр чихрийн мухлаг нээгээд амар жимэр амьдралтай болгох зөвшилцөөн хийжээ. Тони тэрхүү чихрийн мухлагийн өнгө мөнгөнд татагдсангүй. Мөн Роза түүний сонирхдог бүсгүйчүүдээс онцгойрох зүйлгүй гозгордуу турь муу биетэй, нэгэн хэвийн байсан нь таашаалд нь нийцсэнгүй. Иймээс Тони энэ бүгдээс ангижрахаар Техас муж руу явж, дураараа дургин дунд чөмгөөрөө жиргэсний дараа эргэн ирэхэд мөнөөх тохиролцоо цуцлагдаагүй байлаа. Энэ бүгд Роза бүсгүй хийгээд түүний чихрийн мухлагийн төлөө хэмээн хүмүүс түүнд ятган үнэмшүүлсэн учир "Үгүй" хэмээн дургүйцэлгүй зөвшилцөөнд хүрчээ.

Ингэж л тэрбээр тосгоныхоо Принц гудамжинд суурьшин өдөр бүр өглөөний найман цагаас бараг л шөнө дөл хүртэл борви бохисхийх чөлөөгүй ажиллах болжээ. Чингэхдээ үдээс хойш болоход дээд давхар руу гарч нэг цагийн нойр авах хугацааг тооцсонгүй. Мөн мягмар гараг бүр мухлагаа хаасныхаа дараа дахин хэсэг нойр авахын тулд ганцаар унтаж, театр руу гон бие гозон толгойлон явж кино үздэг хугацааг эс тооцвол тэрбээр өөр зүйл хийдэггүй байлаа. Амьдралаа дахин төлөвлөх сэтгэлийн тэнхээ түүнд одоо үгүй ч, нэгэн удаа тэрбээр хөршүүдээ синдикатад нэгтгэн өөртөө тавин таван долларын ашиг олсныг Роза нь мэдээгүй. Гэтэл тэдний синдикатын тухай сонинд нийтлэгдсэнээр бүх хувьцаа салхинд хийссэн мэт алга болжээ. Нэгэн удаа Розаг ээжийнхээ гэрт байхад тэрбээр мөрийтэй тоглоомын машин мухлагтаа ажиллуулсан байна. Хэрэв энэ санаа нь бүтэлтэй болвоос тодорхой хугацааны дараа боломжийн ашиг олж чадахаар байжээ.

Роза энэ тухай хэзээ нэгэн цагт мэдэхийг тэрбээр таамагласан учир урьдаас сэрэмжлэн сэтгэлийн бэлтгэлтэй байжээ. Хэрэв эхнэрээ орилж хашхирах аваас аль болох тайвнаар түүнд энэ бол мөрийтэй тоглоом биш, хүмүүс таван центийн зоос хийх бүрт оронд нь гаа өгч байгаа, түүнчлэн олсон мөнгөөрөө зурагт худалдан авснаар тулааны тэмцээн үзэхийн тулд уушийн газар руу явах хэрэггүй болохоо тайлбарлахаар зэхэж байв. Харамсалтай нь азын тэнгэр нүүр буруулан Роза бухимдан хашхирсангүй. Удаах өдөр нь хилэнгийн аашилгат хадам аав ирж түүнийг "гэмт хэрэгтэн" хэмээн бархирсаар слот машиныг нь алхаар цохиж хэдэн хэсэг болгочихов. Маргааш нь цагдаа нар мухлагт ирэн мөрийтэй тоглоомын машинтай холбоотой нэгжлэг шалгалт хийсэн ч төд удалгүй өөр хэн нэгний шуурхай дуудлагаас болж гараад явчихжээ. Энэ үйл явдал Томмид сэтгэлийн том шарх, гэмшлийн хамт үлдээжээ. Учир нь түүний ажиллуулдаг мухлаг ойр хавьдаа л цорын ганц чихэр зардаг газар байсан тул слот машин ажиллуулсан нь гэм алдал агсан ажгуу.

Өглөө бол түүний хувьд айван тайван байж болох хамгийн тохиромжтой цаг мөч байсаар ирсэн. Яагаад гэвэл Розаг дээд давхарт цэвэрлэгээ хийх хооронд үдийн цагаар үйлчлүүлэгчид орж иртэл, тэрбээр ганцаархнаа сандал дээрээ тухлан суугаад шүдээ чигчлээд ширээн дээр өрж тавьсан News, Mirror зэрэг сонин унших, хуучин андуудынхаа хэн нэгэнтэй янжуур татангаа уралдааны морьдын бооцооны тухай хууч хөөрөх, эсвэл боргол уух зуур мөнөөх нуусан тавин таван доллараараа хэр хол явж чадахаа төсөөлөн боддог байжээ. Өглөө ихэнхдээ дээрх шиг өнгөрдөг байсан ч тоглоомын машины хэргийн дараа бүхэл өдрийг толгой өөд татахгүй, дур гутан өнгөрөөх болжээ. Цаг хугацаа түүний хувьд зогсчихсон мэт удаан өнгөрч, өглөөний туршид тэрээр үд дунд болохоор нүдний хороо гаргахаа хүлээн суудаг болов. Дараа нь бүх хүмүүсийн сэтгэлд нийцүүлэх гэж хичээсэн исгэлэн дурсамжтайгаа сэрээд, мухлагтаа дахин уртаас урт оройг өнгөрүүлэх ёстойгоо санана. Тэр бүр анхнаасаа л зовлонт амьдралд хөтөлсөн чихрийн мухлаг болон Розаг сэтгэл дотроо хараан зүхсээр ирсэн билээ.

Дээр дурьдсан шиг дур гутмаар нэгэн өглөө ойролцоох хороололд амьдардаг арван настай бяцхан охин мухлагт орж ирүүт тус бүр улаан болон шар өнгөтэй хоёр ширхэг амны арчуур асуужээ.

- Эндээс тонилж үз! Намайг тайван орхи! хэмээн тэрбээр уурсмаар байсан ч үгээ залгиад, Розагийн үргэлж амны арчуур хийдэг газраас асуусан бүгдийг нь аван дурамжхан үйлчлээд өнгөрчээ. Даваа гараг болгон охин мухлагт үгссэн мэт ирдэгт нь тэр бараг дасчихсан. Охины хамартаа баас түрхсэн мэт төрхтэй бэлэвсэн ээж нь хүүхдүүдийг хичээл тарсны дараа хардаг учир тэдэнд цаасан хүүхэлдэй зэрэг хийхэд зориулан өнгө өнгийн амны арчуур авчруулахаар явуулдаг байсан ажээ. Нэрийг нь үл мэдэх мөнөөх охин ээжтэйгээ тун төстэй ч ааль авирын хувьд огцом бус, харин гадаад төрх нь цонхигор арьс, хүрэн нүдтэй. Гэлээ ч тэр хээгүй нэгэн байв. Магад хорин нас хүрээд энэ байдал нь даамжрах биз ээ. Томми нэгэн зүйл ажигласан нь түүнийг амны арчуур авчрахаар явах үед охин яг л харанхуйгаас айх бяцхан жаал шиг тэвдсэн байдалтай, хүүхдүүдээс аль болох хол байлгах юмсан гэж боддог зурагт номнуудын дэргэд зогсож байдаг. Амны арчуурыг өгөх үед түүний арьс хувхай цайчихсан харц нь тогтдоггүй. Үргэлж л гарт нь зоосон мөнгөө атгуулчихаад эргэж харалгүй яваад өгдөг байжээ.

Бүх зүйл хэнд ч итгэдэггүй долоо шархадсан чоно шиг Роза хананд толь өлгөсөн даваа гарагийн өглөө болсон юм. Томми амны арчуур авахаар шургуулгаа ухах зуур нүдэндээ ч итгэмээргүй зүйлийг толины тусгалд харах нь тэр. Өнөөх охин алга болчихсон байв. Харин чихрийн тавиур дээрх шоколад руу жижигхэн цагаан гар сунган орж ирэхийг тэрбээр анзаарчээ. Дараа нь охин анх байсан газраа ямар нэгэн зүйл хүлээх мэт гэмгүй зогсож байжээ.

Охиныг тэр заамдаж аван үсэртэл нь алгадаад жавтий хүртээмээр байсан ч, урьд болсон нэгэн дурсамж бодлыг нь могойд хатгуулсан мэт сарниулав. Хэдэн жилийн өмнө түүний авга ах Дом өөрийн хүүхдүүдтэйгээ цуг Тониг Шийпсхэд Бэй гэх газарт загасчлахаар дагуулан явсан юм. Орой нь тэд өгөөш зүүсэн уургаа ус руу шидэн хэсэг хүлээсний дараа ямар нэгэн зүйл баригдсан бололтой чангааж эхэлжээ. Тэд уургаа татахад голын хавч баригдсан байх нь тэр. Төд удалгүй мантгар царайтай цагдаа хүрч ирэн "Хэрэв наад хавч чинь есөн инчийн урттай биш л бол буцааж усанд нь тавь" хэмээн зандрангуй хэлэв. Дом түүнд "Энэ есөн инчийн урттай шүү дээ" гэж хариултал, өнөөх цагдаа "Битгий цэцэрхээд бай" хэмээн уурсангуй хэлэхэд авга ах нь метр гаргаж ирэн хавчаа хэмжихэд арван инч байсан юм даа. Энэ тухай тэд шөнөжингөө ярьж инээлдсэн. Чингэвч Домыг хар гэрт орсны дараа нулимсаа нууж эс чадсан ажгуу. Яг л үүн шиг, дэндүү балчирхан насан дээрээ яваа энэ охин хулгайч нэр зүүснээр амьдрал нь хэрхэн орвонгоороо эргэх бол хэмээн бодно. Охиныг амьдралд хөл тавихаасаа ч өмнө жигшүүрт хэрэгт орооцолдуулахгүйн тулд тэрбээр энэ үйл хэргийг нь ямар нэгэн аргаар таслан зогсоох ёстой хэмээн өөртөө хэлжээ. Үгэндээ оруулах гэсэн энэ хүсэл нь дэндүү хүчтэй байсан авч хэтэрхий удаан хүлээлгэснээс болж охин өөдөөс нь зүрх нь үхсэн мэт харж зогсоно. Харцнаас нь л мэдрэгдэх тэр их айдас түүнийг үг хэлэх ч хүчгүй болгожээ. Охин мөнгөө өгчихөөд амны арчуураа аван мухлагаас яаран гүйгээд явчихав.

Тэр сандал дээрээ суугаад ийн бодлоо. Охиныг "Эндээс яв" хэмээн зандармаар санагдаж байсан ч, бодсон шиг нь хялбар биш аж. Тэр өөртөө "Тэр чихэр хулгайлсан, хулгайлаагүй ялгаа байгаа гэж үү?" гэх асуултыг тавилаа. Тэртээ тэргүй тэр өөрийн хийдэг ажилдаа огтхон ч дуртай байгаагүй. Мөн энэ бүхэн огтхон ч чухал санагдсан удаа үгүй. Гэлээ ч тэр охинд чухам юу гэж хэлэх ёстой байсандаа сэтгэл зовнино. Томми үргэлж л хүнтэй харилцахдаа асуудалтай байсан. Үгийн сонголт дээрээ тун муу. Ялангуяа өмнө нь учирч байгаагүй шинэ нөхцөл байдалд бүр ч чаддаггүй байлаа. Өөрийгөө тэр өчүүхэн амьтан шиг харагдуулахыг хүсээгүй тул охинд таагүй санагдах байсан ч зөв замд нь оруулахын тулд тайлбарлах тохиромжтой аргыг олох хэрэгтэй. Томми энэ тухай өөр хэнд ч хэлээгүй. Гэхдээ л оюун санааны аглагаасаа холдуулж эс чадна. Үнэндээ цаг гарах бүрийд тэрбээр охиныг саравчлан суух болов. Цонхны саравч дэлгэх, эсвэл цонхоо угаахдаа эргэн тойронд түүний насны охид тоглож байгаа эсэхийг ажигласан авч сүүдэр нь ч үзэгдсэнгүй.

Ирэх даваа гарагт нь дэлгүүр онгойсноос бүтэн цаг өнгөрсний дараа тэрбээр хэдийн бүтэн хайрцаг янжуур тамхи татаад дуусчээ. Ингэх зуур охинд хэрхэн энэ тухай хэлэхээ бодоод олчихов. Гэвч түүнийг ирэхгүй, ирсэн ч чихэр хулгайлахгүй бол яах вэ? хэмээх бодол айлгаж байсан юм. Арваннэгэн цагийн үед түүнийг “Ньюс” сонин уншиж байтал өнөөх гайхал дэлгүүрт орж иржээ. Охин үргэлж л авдаг зүйлээ түүнээс асуухад нүднээс нь оч гэрэлтэж байв. Томми түүний нүд рүү эгцлэн харж чадсангүй. Мөн түүнийг хулгай хийх гэж буйг ч мэдэж байлаа. Арын шүүгээгээ онгойлгохдоо лангууны дэргэдээс аажуухан холдох охиныг анзаарчээ. Түүний зүрх нь савлаж, хөл нь хөшчихсөн мэт байх авай. Тэр юу хийх ёстойгоо санахыг хичээсэн авч оюун санаа нь элсэн цөлд төөрчээ. Тэрбээр хэлээ хазан юу ч хийлгүй хөшин зогсож, нэг л мэдэхнээ гарын алгыг нь зоосон мөнгө түлж байсан юм.

Эцсийн эцэст тэр охинтой нүүр тулан ярилцах хэрэггүйгээ ойлгосон. Учир нь, гартаа чихэр атгачихсан бяцхан охиныг айдаст автуулж мэдэхээр байв. Тэрбээр дээд давхар руу гарч унтахын оронд гал тогооны өрөөний цонхоор арын цэцэрлэг рүүгээ ширтэн зогсоно. Яг л туулай шиг аймхай байсандаа өөрийгөө зүхэж байсан ч, үүнийг хийх өөр нэгэн мэргэн арга байгааг бодож олов. Охинд шууд бус аргаар сэжим өгөх төдий ойлгуулснаар тэр больж чадна. Нэг их удалгүй түүнд яагаад хийж буй зүйл нь буруу болохыг тайлбарлах аваас түүнийг зогсооно хэмээн бодлоо. Тиймдээ ч охины үргэлж чихэр хумсалдаг тавиурыг нь Томми хоосолчихов. Ингэснээр тэр өөрийнх нь хийсэн зүйлийг мэдсэнийг гадарлах болно. Гэтэл тэр огтхон ч сэжим аваагүй бололтой дэргэдэх тавиураас нь хоёр ширхэг чихэр аван үргэлж үүрч явдаг арьсан гар цүнх рүүгээ хийчихлээ. Дараагийн удаа чихэр өрөөстэй дээд тавиурыг бүгдийг нь цэвэрлээд хоосолчихов. Даанч охин доош гараа гүйлгэн өөр газраас чихэр жилэвлээд хумсалсан хэвээр л байлаа.

Нэгэн даваа гарагт Томми бяцхан өөрлчлөлт хийсэн нь чихрийн тавиур дээр таван центийн зоосон мөнгө тавьчихав. Охин зоосонд гар хүрсэн ч үгүй, чихрээ гартаа цавуутай мэт авсан нь түүний дургүйг улам их хүргэжээ. Роза түүнийг яагаад ойрд шоколад ихээр идэж, юуг тэгтлээ өдрийн бодол шөнийн зүүд болгож буйг лавлалаа. Тэр үүнд хариу үг хэлээгүй нь Розаг антууригдаж (зовоох, шаналгаах гэх утгатай хуучирсан монгол үг) мухлагт орж ирэх хүүхнүүдийг сэм ажиглахад хүргэв. Гэвч тэрбээр жаахан охидыг анзааран харах тухай санаагүй ажгуу. Томми эхнэрийнхээ ам руу алгадаад авмаар байсан ч, түүний бодлыг Роза мэдэж чадахгүйгээс хойш яалтай билээ.

Түүнийг үргэлжлүүлэн хулгай хийхийг нь болиулж чадахгүй аваас хэрэг явдал улам хүндрэхийг мэдэхийн сацуу үтэр түргэн гарц хайх ёстойгоо ухаарчээ. Энэ тухай тун нухацтай бодсоны эцэст загатнасан газар нь маажих мэт тун боломжийн төлөвлөгөө бодож оллоо. Тэрбээр тавиур дээр хоёр ширхэг шоколад тавиад, нэгнийх нь цаасан дотор охиныг ганцаараа байхдаа олж унших байх гээд үг бичиж үлдээхээр шийдэв. Маш олон янзаар зурвас бичиж үзсэний эцэст сэтгэлд нийцэх цорын ганцыг сонгоод шоколадны гадна цаасны дор байрлуулчихлаа. Үүнд "Энэ үйлдлээ дахин давтах хэрэггүй. Эс бөгөөс чи насан туршдаа харамсах болно" гэж бичжээ. Тэр "Найз нь", эсвэл "Чиний найзаас" гэх хоёр үгийн алийг нь сонгохоо мэдэхгүй хэсэг бодлогоширсны эцэст "Чиний найзаас" хэмээх үгийг зурвасны доод буланд бичиж үлдээжээ.

Баасан гарагт тэрбээр ирэх нэг дэх өдрийг хүлээн тэвчиж ядан байлаа. Гэтэл даваа гарагийн өглөө мөнөөх охин үзэгдсэнгүй. Үд дунд болмогц Розаг иртэл түүнийг хүлээсээр л байв. Дараа нь Томми дугхийхээр дээд давхар руу гарах болсон ч түүний сураг алга. Урьд өмнө хэзээ ч цагаасаа хоцрон ирж байгаагүй охинд түүний урам хугарчээ. Гутлаа ч тайлалгүй орон дээрээ хэвтээд тааз ширтэнгээ охин өөрөөр нь бах таваа хангаж буй мэт аашилж, гэнэт л бүгдийг орхиод дараагийн хохирогчоо аргандаа оруулахаар явсан гэж бодохоос түүний сэтгэл өвдөнө. Толгой нь задрах шахам өвдөж унтахад бэрх байсан ч, төд удалгүй хэдийн нойрсчихсон байв. Сэрэхэд түүний толгойн өвчин алга болсон ч, гуниг гутрал сэтгэлийг нь зовооно.

Тэрбээр авга ах Дом нь шоронгоос гарч хаа нэгтээ явсан байх хэмээн төсөөлөв. Хэрэв тэр хадгалсан тавин таван доллараа аван эндээс зугтсан бол Домтой хаа нэгтэй таарах байсан болов уу? гэж өөрөөсөө асуужээ. Тэрбээр амьдралынхаа тухай эргэцүүлэв. Үнэндээ чи сарвайсан бүгдээ авч чадахгүй. Хичнээн хөлсөө гартал хичээн зүтгэвч, гаргасан алдаа чинь өнгөрснөөс чангаасан хэвээр л байна. Чи гянданд хоригдох аваас цэнхэр тэнгэр, тэнгис далайг хэзээ ч үзэхгүй адгүү ял (аймшигт ял шийтгэл гэх утгатай хуучирсан монгол үг) эдэлнэ. Үүнийг "Гяндан" хэмээн хэн ч нэрлээгүй л болохоос чи хөдөлбөргүй үнэний тухай ам нээвээс тэд юу яриад байгааг чинь үл ойлгоно. Эс бөгөөс ойлгоогүй мэт дүр эсгэх бөлгөө. Дүнсгэр мэдрэмж манан адил замхарлаа. Тэрбээр хэн нэгнийг, бүр өөрийгөө ч ойлгож эс чадна. Юу ч бодох тэнхэлгүй, хөдлөх ч хүчгүй орон дээрээ хэвтэж байв.

Доод давхар руу буух мөчид л Роза өөрт нь огтхон ч садаа болохгүйгээр хөгийн зан гаргалгүй, ийм удаан хугацаанд тайван орхидоггүй тул ихэд хачирхалтай санагджээ. Мухлагт хүмүүс байх агаад эхнэрийнх нь орилох дуун сонсогдоно. Шавсан хүмүүс дундуур нэвтрэн орохуйд түүний авай эм нь мөнөөх дүрсгүй моньдыг чихрийн тавиурын дэргэд барьж авчихсан сэгсэрч байхад охины толгой яг л уяанаасаа алдуурах гэж буй үлээдэг шаар шиг санжиганаж харагдав. Хараалаа урсган охиныг түүнээс салган авахад эхнэрийнх нь царайд өмнө нь огт илэрч байгаагүй айдас илхэн.

- Юу болоод байгаа юм бэ? хэмээн Роза руу хашхираад "Түүний хамаг цусыг нь сорохыг хүссэн юм уу?" гэхэд, Роза хариуд нь "Тэр чинь хулгайч" хэмээн орилжээ. Чанга бархиран орилох нь түүний дургүйг хүргэсэн тул Розагийн ам руу бодож байснаасаа ч хүчтэй алгадчихав. Тэрбээр уйлсангүй. Харин эргэн тойронд байх хүмүүс рүү балмагдсан харцаар харж, үл ялиг инээмсэглэн аядна. Харин цугларсан олон Розагийн шүднээс цус шүүрэхийг ажиглан зогсох ажгуу.

Охинд "Гэртээ харь" хэмээн хэлээд явуулах гэтэл, үүдээр түүний ээж ороод ирлээ.

Охины ээж "Юу болсон бэ?" хэмээхэд түүний өөдөөс, Роза "Охин чинь миний чихрийг хулгайлсан" гээд орилж эхэлжээ.

Томми "Би түүнийг чихэр авахыг зөвшөөрдөг юм" гэв.

Роза түүний өөдөөс ахин цохих болов уу гэх айдастай хараад, төд удалгүй амаа мурийлган цурхиран уйлжээ.

Охин ээждээ хандан "Нэгийг нь танд авсан юм" хэмээв.

Ээж нь охиныхоо нүүр рүү алгадаад "Бяцхан хулгайч минь энэ удаад чамд аз таарлаа шүү" гэж хэлээд гараас нь шүүрч, чирэх шахам угзраад дагуулан явлаа. Охин яг л бүжигчин лугаа хөл дээрээ шогшин гүйж, унах шахам алхана. Гэтэл мөнөөх гайхал үүдээр гарч явахаасаа өмнө эргэн нэг хараад Томми руу жижигхэн улаан хэлээ гаргах нь тэр ээ.

Бернард Маламуд (1914-1986)

Эх сурвалж www.wikimon.mn

Орчуулсан М.Маргад-Эрдэнэ