мэджээ. Юля ч vvнийг мэдэрсэн гэлтэй тэд удалгvй энгийн найзууд хэвээр vлдэхээр болсон байна. Гэвч яагаад ч юм Юля тvvнээс холдож чадахгvй байв. Романд өөрийн бодлоо зориг зvрх гаргаад хэлчихэж чадахгvй байсаар өдий хvрчээ. Тэгвэл тэр өнөөдөр шийджээ. Эхэндээ Юля баахан уйллаа.
Тэр тvvнгvйгээр амьдрана гэж төсөөлөж чадахгvй байна гээд л баахан дайрч давшилсан аж. Тэгээд асуудалд Роман толгой руугаа архины шилээр цохиулсанаар дууслаа. Юля гарт тааралдсан бvхнээрээ тvvн рvv шидэлсэн байна. Бодолдоо автсан Роман газар ширтэн алхалсаар гол гудамжинд гарч ирэхэд нэг ч машин алга. Залуу гэнэт энэ замыг засвар хийн хаасан гэдгийг саналаа. “-За ингээд л алхаад байж дээ” гэсэн бодол тvvнд орж ирэв. Гэтэл тэр агшинд нэгэн хачин чимээ гарах нь тэр. Хэдхэн хормын дараа гэхэд тvшvний өмнө хоёр морь хөлөглөсөн сvйх тэрэг гараад ирэв. Сарны гэрэлд морь бболон сvйх тэрэг нь мөнгөлөг өнгөтэй харагдана.
-Дөхvvлээд өгөх vv? гэх эмэгтэй хvний намуухан дуу гарлаа. Роман толгойгоо эргvvлэн тvvнийг олж харлаа. Бvсгvй жолоогоо гартаа атган уруулдаа vл ялиг завсар гарган Роман тvvн рvv инээмсэглэн харна. Цагаан өнгийн эрэгтэй хvний цамц нь тvvний хөл болон хөхийг нь халхалах төдий аж. Тэрээр сvйх тэргэн дээр гараад бvсгvйн дэргэд суув. Хэдэн минут тэд дуугvй явж байлаа. Зам хаашаа эргэх салаа уулзваргvй чигээрээ тэднийг хөтлөнө. Роман санаа алдсанаа “-Энэ сvйх тэрэг хаанаас гараад ирэв? хэмээн өөрөөсөө асуулаа. Салхи бvсгvйн vсэг зөөлөн илбэж, тааламжтай vнэрийг нь Роман руу илгээнэ. Тvvний vснээс нар vнэртэнэ. Хэдийгээр одоо тэнгэрт сар байгаа ч… Эхнии эргэлтэн дээр бvсгvй асуулаа.
-Одоо хаашаа вэ?
-Хаашаа ч хаамаагvй. Роман гэртээ харихыг огт хvсэхгvй байв. Энэ vнэхээр тvvний мөрөөдөж явсан бvсгvй мөн ажээ. Тнр тvvнийг бараг мянган жил хvлээсэн шvv дээ. -Тэгээд яахав?
-Намайг хаана аваачихыг хvснэ тийшээгээ л яв.
-Харамсахгvй биз? -Хэзээ ч vгvй.
-За, тэнгвэл яахав… Тэд хамгийн сvvлчийн тэмдэгт гудамж руу эргэлээ. Энд хэзээ нэгэн цагт Романы эмээ амьдарч байсан билээ. Маш эрт дээ. Тэр энэ гудамжаар яваагvй бараг 20 жил болсон байжээ. Тэд нэгэн байшингийн vvдэнд ирэхэд бvсгvй хөнгөхөн гээч нь тэрэгнээс vсрэн буугаад хашааны хаалга онгойлгон морио дотогш орууллаа. Эргэн тойронд модод шуугина. Газарт мөчрөөсөө алим унах сонсогдоно. Роман тэрэгнээс буугаад нэг алим газраас аваад цамцандаа арчин том гээч нь хазав. Бvсгvй морь руугаа очин тvvнийг тэрэгнээс салгасныхаа дараа худагаас ус татан авч цамцаа тайлаад биеэ угааж эхлэв. Роман нvдэндээ ч итгэсэнгvй. Тvvний бие хичнээн төгс, гайхалтай харагдана вэ. Хөх, өгзөг, тааз нь гээд. Бvсгvй Роман ру хандан
-Чит угаахгvй юм уу хэмээн асуужээ. Хэдийгээр худгийн ус гэдэг тэсгэм хvйтэн гэдгийг залуу мэдэж байсан ч өөрийн мэдэлгvй толгой дохиод өөр дээрээ нэг хувин ус асгах нь тэр. Хvйтэн байсангvй харин сонин мэдрэмж тэржээ.
-Чи ликёринд дуртай юу хэмээн бvсгvй асуув. -Дуртай. -Тэгвэл байшин руу хурдан орцгооё. Дотор сарны гэрлээр нэвт тусаад, шөнийн цагаан ертөнцийг бий болгосон гэлтэй сайхан орчин биднийг угтан авлаа. Бvсгvй ширээн дээр ногоон өнгийн шилтэ дарс, хундаганууд гарган тавив. Тvvнийг хундаганд дарсыг хийхэд тэр нь бас ногоон өнгөтэй болж байлаа. Том таваган дээр төрөл бvрийн жимс дэлгээстэй. Роман амьдралдаа ганц удаа ч болов ийм тансаг дарс шимэн, vдийн зоог барьснаа санахгvй байв. Тэд хоёулаа бие биенээ ширтэн дуугvй суугаад зоог барина. -Чамайг хэн гэдэг вэ? -Энэ тийм чухал гэж vv? -Харин… Тэр инээмсэглэн надад хариулт хэлсэнгvй. Цаг хоёронтаа дуугарах vест тэрээр ширээний араас босон нааланхай харц над руу шидэнгээ
-Чи зөвшөөрнө биз дээ? хэмээв. Тэгэхэд нь быи цагны сэрvvлгийг дарчихаад тvvний араас унтлагын өрөө рvv орлоо. Ÿг хунгийн өд мэт зөөлөн ор… Тvvний уруул минийхийг озон vнсэх зуур хоёр сэргэр хөхнийх нь товч цээжийг минь гижигдэж байлаа. Бvсгvйгээс яг л зөгийн бал мэт тааламжтай vнэр vнэртэнэ. би тvvнийг цааш нь эргvvлэн харуулаад араас нь тэврэн хоёр хөхийг нь зөөлөн базлан байлаа. Бvсгvй өгзөгөө улам ондойлгоод тvvний хатуурч эхэлж байгаа эрхтэнг өгзөгөөрөө өдөх мэт аажуухнаар илэх мэт хөдөлж эхэллээ. Гэнэт тэрээр эргэн харж дээш харан хэвтээд залууг өөртөө илvv ихээр наан уруулыг нь vнсэнгээ дотоожин дотор нь гараа шургуулаад эрхтэнг нь зөөлхөн илнэ. Залууч аажмаар доошлон бvсгvйнг хөх, өгзөг бэлхvvсийг vнссээр норж чийгтсэн ягаахан нууц эрхтэнг нь хэлээрээ оролдож гарлаа. Нэг хуруугаа дотор нь аажуухан шургуулаад эхлэхэд бvсгvй улам тачаадан бэлхvvсээрээ нумран хөдөлж дотроосоо улам гvн мэдрэхийг хvсэж байгаагаа илтгэнэ. Хэлvvг нь хуруугаараа бас хэлээрээ оролдон зөөлөн vнсэж хөхөд тэр өөрийн эрхгvй дур тавилаа хэмээн надад шивнэлээ. Роман длээшлэнг бvсгvйн уруул нvдийг vнсэх зуураа босож хатуураад байсан эрхтэнээ бvсгvй рvv хvчтэйхэн тvлхэн оруулж орхив. Тэрч орь дуу тавиад явчихлаа. Харилцан зөөлөн хөдөлж эхэллээ. Энэ vед цагийн зvv гурван удаа цохилов. Романд яг л бал идэж байгаа мэт санагдана.
-Чи ямар амттай юм бэ?
-Чи ч бас…
-Чи тэгээд энд ганцаараа амьдардаг юм уу?
-Би ганцаараа Роман тvvнд анхны харцаар л дурласнаа хэлмээр байлаа.
-Би бол чиний мөрөөдлийн бvсгvй гэхэд нь залуу улам ихээр дур хvсэл нь өдөөгдөж нөгөө амттай бал руугаа улам шунан дайрлаа. Бvсгvй нvдээ хагас анижээ. Бvсгvйн гар бvх биеийг нь илбэн таалж эрхтэнг нь vмхээд авахыг хvсэж байгаагаа тvvнд илэрхийлэхэд Роман тvvнийг өөртөө улам наан тэьэрч эрхтэнээ тэр дор улам гvн орсныг мэдрэх мэт хvчтэй хөдөлж эхэлжээ. Бvсгvй дээр нь гарч залуугийн эрхтэнг нөгөөх рvvгээ хийгээд суусан чигээрээ морьин дээр давхих мэт хөдөлж арагш гэдийнгээ хөөрхөн хоёр хөхөө чанга чанга базлахыг хvсчээ. Энэ vед залуу өөрийгөө далавчгvй нисэж байгаа мэтээр төсөөлнө. Тэд хотын дээгvvр нисэж байна гэлтэй.
-Надад өмнө ь хэзээ ч ийм сайхан байсангvй
-Тэгвэл улам сайхан болно шvv. Намайг аваад нисээч хэмээн бvсгvй чангаар дур тавиж байгаа мэт орилоно. Романы ч хvч барагдаж байв… …Роман сэрлээ. Нvvрэн дээр нь хурц гэрэл туссан байна. Нар. Ор нэг их тийм зөөлөн биш байлаа. Юун нөгөө хунгийн өд. Тэр нvдээ аажуухнаар нээлээ. Гэртээ өөрийнхөө орон дээр хэвтэж байх нь тэр. Танил хана. Тиймээ тэр унтлагын өрөөндөө байна. Юу ч ойлгохгvй байна гэж бодох зуур утасны хонх чих дөжрvvлэм хангиналаа.
-Байна аа.
-Ромочка. Алив уулзах уу гэх Юлягийн хоолой сонсогдоход тэрээр
–Хараал ид! гээд утсаа цааш нь шидэж орхив. Тэр нэг юм тайвширч аваад өглоөөнийхөө ундыг уучихаад гэрээсээ яаравчлан гарлаа. Хамгийн тvрvvнд тааралдсан машиныг зогсоогоод нөгөө гудамжний зvг давхив.
-Аанхаа, энэ гудамж мөн л байна даа… Гэтэл сонирхолтой гэх юм алга. Өчигдөрийн байшин ч алга. Тэр гудамжаар нааш цааш жаахан алхалснаа эхний хаалганд тулж ирээд цохилоо. Тосгоны хөгшин тvvний сонирхолтой тvvхийг сонсож байснаа:
-Би энэ гудамжинд бараг 100 жил амьдарч байна даа. Тэгэхдээ энд морь байсан гэдгийг санахгvй байна. Тийм хашааг огт санахгvй юм хэмээлээ. Тэгтэл залу шөнө чухам юу болсон тэр хvvхэн ямар дур булаам байсан гээд бvгдээ нэгд нэгэнгvй эмгэнд ярьж. Эмгэн юу ч мэдхгйv гээд толгойгоо л сэгсэрэхээс өөр юу тvvнд хэлсэнгvй. -Сэтгэлээр унах хэрэггvй ээ хvv минь. Гэртээ харьсан чинь дээр. чи гэртээ сэрсэн юм бол тэр хайртай хvvхэн чинь чамайг өөрөө олоод ирнэ
. -Vнэхээр намайг хайж байгаа гэж vv? -Тэгэлгvй яахав дээ. тэр мөрөөдлийн бvсгvй чинь чиний байгаа газарт л ирнэ. Тэндээ суугаад хvлээж бай. Роман тосгоны эмгэний ухаалаг хэлсэн vгийг сосоод цаахан тайвширлаа. Гэртээ эргэн ирээд хэзээ нэгэн цагт мөрөөдлийнх нь хvvхэнд хаалган дээр нь ирээд нэрээ хэлэн тогших болно доо хэмээн бодлоо.