Түүний хувьд секс гэдэг энэ орчлонгийн хамгийн гайхамшигтай амттай зүйл мэт санагдана. Тиймээс ч тэрбээр үргэлж иинэ шинэ бүсгүйчүүлтэй янаг амрагийн холбоо тогтоож адал явдалд орооцолдох дуртай. Өерөө ч гайгүй царайлаг, булчинлаг бие хаатай болохоор бүсгүйчүүлийг соронзон мэт татдаг аж. Мань эр сексээс гадна хааяа хааяа зуу татчих их дуртай.
… Сүхээ ээлжит амрагтайгаа хоног теөрүүлээд хэд хоног нам жимхэн байв. Тэгээд аль болох зэл үүд газар очмоор санагдаж Шарга морьт дахь зусландаа очив. Эхний хэдэн едер тун тайван сайхан байсан ч сүүлдээ бүр тэсгэл нь алдарч эхлэв. Хажуу хавирганд нь тэнгэр харуулчих эм хүйстэй хүн бараг байхгүй Ганцэцэг хэмээх ганц охин л байдаг билээ.

Нэгэн бүтэн сайн өдер Сүхээ цэвэр агаараар жаал амьсгалчихаад явдаг замаараа ороод гэрийн зүг алхаж явтал өмнө нь Ганцэцэг бас л гэр лүүгээ явж байгаатай тааралджээ. Охины дэргэд аав нь аажуухан алхах бөгөөд Ганцэцэг биеэ барьсан банзал өмссөн учир бэлхүүсээрээ тун ч нарийхан хэрнээ тэвхийсэн өргөн мөртэй харагдаж, нуруу тэгш агаад алхах гишгэхдээ бүдүүн гуяа ялимгүй бандалзуулна. Түүний цэцгэн чимэгтэй бүрх малгайн доороос уян налархай хүзүү, хүрэн өнгөөр будуулсан сайхан үс нь харагдана.

Сүхээ энэхүү мөчид түүнийг зөвхөн ар талаас нь харж яваа ч гэсэн одоо болтол онц ихээр анхаарч байгаагүй нүүр царайг нь гэнэт санав. Тэгснээ “Золиг гэж! Энэ Ганцэцэг ямар хөөрхөн юм бэ?” гэж бодоод хойноос нь харан харан явахдаа түүн рүү тачаадан тэмүүлж байгаагаа сая л мэдлээ. Тэр ч байтугай түүнийг эргэн битгий хараасай гэж бодсоноо бие галбирыг нь шохоорхон явахдаа аман дотроо “Яасан сайхан амьтан бэ? Тэр том сайхан бөгсийг нь ээ” гэж шүүрс алдаж явлаа.

Ганцэцэг баруун гар тийш гэр лүүгээ эргэх зуураа Сүхээгийн зүг харчихлаа. Сүхээ түүнд ямар нэг донгио амьтан шиг санагдахад “Сайн уу, Сүхээ ах аа” гэж мэндлэв. Сүхээ ч хариуд нь сайхан инээмсэглэж “Сайн уу Ганцэцэг ээ” гэж хариулав. Сүхээгийн сэтгэл хөдөлснөөс болж хажуу айлын Жаргал эгчийнд очив. Жаргал эгч нь ч түүнийг урьж залж хоол идээд яв гэлээ.
Сүхээ Жаргал эгчийн өөдөөс харж суун, шөлнөөс хэд халбагадсанаа аягатайгаа цааш нь тавихад
-Чи чинь яав, бие чинь зүгээр үү? гэв. Сүхээ

-Зүгээр ээ. Гэдэс минь хагартлаа дүүрчихлээ. Тэгээд л идмээргүй байна гэж Сүхээ хариулав. Сүхээ бусдын хэрхэн хооллохыг харах зуураа байсгээд талхнаас хэсэгхэнийг тасдаж аваад ам руугаа хийж удаан гэгч зажилна. Түүний хамаг сэтгэл Ганцэцэг охинд л эргэлдээд “Аргагүй л сайхан бүсгүй юм даа. Лав 17, 18-тай л байх. Хүнтэй унтаж үзсэн болов уу? Би одоо болтол яагаад анзаараагүй явав аа?” гэж харуусан бодно. Чухамхүү ийм юм гэнэт санаанд нь орсноос болоод хоол идэх ч дургүй болчихсон нь энэ. Халуун хоолонд бүр ч хүрсэнгүй. Жаргал эгч аргадаж
-Яахав ээ, Сүхээ минь, чи ганц хэрчмийг ч болов идээч дээ. Энэ чинь үхрийн мах шүү дээ, жаахан идвэл дотор чинь онгойно. Идэх дургүй бол албадаж байж иддэг ёстой юм гэв.

Сүхээ хэдэн хэрчим мах идсэнээ дахиад л тавгаа холдуулан түлхэв. Үнэндээ ямар ч хоол хоолойг нь давахгүй байлаа. Тэр хоолны дараа гадагш гарч ууланд гарав. Ганц нэг газарт хэдэн цатгалан үнээ халуун наранд шарагдан хивж байгаа нь үзэгдэнэ.
Зуны халуун салхи салхилах нь оройн нар жаргасан хойно сэрүүцэхийг зөгнөнө. Сүхээ нэгэн жалгын амсар дээр сууж, толгойгоо сэрүүцүүлмээр санагдаад малгайгаа авч, евдег дээрээ тавиад анир чимээгүйн дунд зориуд дуулдаг гэсэн мэт чангаар

-Үнэхээр сайхан бүсгүй юм даа. Юу ч гэхэв дээ гэж дуугарав. Сүхээ орондоо шөнө хэвтэж байхдаа тэр бүсгүйг бодсоноор үл барам өглөө сэрээд ч бодсоор байлаа. Тэрбээр хэдийгээр гунигтай ч юм уу, сэтгэл дундуур байгаагүй боловч юу болоод байгаагаа өөрөө ч мэдэхгүй байв. Ямар нэгэн юм түүнийг эзэмдэн авч, зүрх сэтгэлийг нь дэнсэлгэн хөдөлгөж, ямар нь мэдэгдэхгүй бодол амар заяа үзүүлэхгүй, оюун санааг нь гижигдэх мэт болно. Заримдаа том ялаа гэрт орж ирэхэд л тийм байдагсан.

Тийм ялаа гэр дотуур ийш тийш жунгинан нисэх нь М6Н ч чихэнд чийртэй, уур хүрэм байдаг биз дээ. Тэгснээ чимээгүй болохоор нь мартагнан амартал дахиад л жунгинаж эхлэх тул толгойгоо өндийлгөхөөс өер аргагүй болно. Та тийм ялааг барих ч арга алга, хөеж гаргах ч арга алга, алах ч аргагүй, чимээгүй болгох ч аргагүй болдог. Ялаа хэсэг зуур нэг газар сууж, чимээгүй болсноо дахиад л жунгинаж эхэлнэ. Чухамхүү тийм алга болж егдөггүй ялааны адилаар Ганцэцэг охины тухай бодол мань эрийн сэтгэл зүрхийг түйвээгээд байжээ.

.,.Ереөсөө л тэр охиныг дахин харах хүсэл салахаа больсонд тэдний хашааг тойрон алхаж гарав. Тэгж тэгж түүний барааг харвал модны хооронд татсан хэцэд угаасан хувцас хунар өлгөж байжээ. Гадаа халуун гэж жигтэйхэн. Бүсгүй дан цамц, богино банзалтай тул хэцэнд алчуур өлгөх гэж гараа өргөх болгонд нь бүдүүн цагаахан гуя нь илт үзэгдэнэ. Сүхээ нуугдаж цаг гаруй харсан ч бүсгүйн бараа далд орсноос хойш ч гэсэн удтал суув. Тийнхүү гэртээ харихдаа бүсгүйг урьдынхаасаа улам ч хүчтэй санах болсон байлаа. Тэрбээр бүтэн сарын турш ганцхан түүнийг мөрөөдөж, хэн нэгэн хүн түүний нэрийгхэлэхэд давхийн цочдог болжээ.

Тэр ч бүү хэл хоолноосоо бүр мөсөн гарч, шөнө усан хулгана болтлоо хөлөрдег болов. Ганцэцэгээс хараагаа салгахаа болилоо. Бүсгүй ч тэр байдлыг нь ажиж мэдээд инээмсэглэн ширтэж, ингэж эр хүний анхааралд өртсөндөө баярлан явах болжээ.
Нэгэн орой Сүхээ түүн лүгээ санамсаргүй зам нийлсэнд бүсгүй түүнийг хармагцаа зогсов. Сүхээ түүн рүү шууд хүрч очоод, сэтгэл догдолсондоо амьсгаадан байж, хайртай сайн болсноо хэлэхээр шийдээд эг магхийн байж

-Хеөе, бүсгүй чамд би нэг зүйл хэлэх гээд л ерөөсаө чаддаггүй юм гэхэд Ганцэцэг түүнийг шоолох мэтээр
-Юу гэнэ ээ, Сүхээ. Би юу ч ойлгосонгүй гэж асуухад нь
-Чиний тухай едрийн бодол, шөнийн зүүд болж яваа минь надад их хэцүү байна гэж хариулав. Ганцэцэг
-Би таныг ингэж бай гэж албадаагүй шүү дээ, Сүхээ
-Албадаж байна. Би чамаас болоод нойр хоолноосоо бүрэн гараад амар тайвныг мэдэхээ болилоо. Бүсгүй аяархнаар

-Тэгээд одоо би яах болж байна аа? гэж асуусанд мань эр барьц алдаж юу хэлэхээ мэдэхгүй таг дуугүй зогсчихлоо. Тэгтэл бүсгүй түүний гэдсийг падхийтэл алгадчихаад гүичихэв.
Тэд энэ өдрөөс эхлэн жалганд, зөрөг замд, эсвэл оройхон уулын хормойд уулзалдах болов. Сүхээ түүн рүү ойртохдоо ямар нэгэн давтагдашгүй далдын хүчинд татагдаж байгаагаа мэдэрч, бие болоод сэтгэлээрээ татагдан тэмүүлэх боллоо. Ганцэцэгийг амьсгааг нь боогдтол тэврэхсэн, үмхэж залгихсан, өөрийнхөө биеийн нэг хэсэг болгохсон гэж хүснэ. Гэвч аөрөөямарч арчаагүйдээ, тэчъяадан тэмүүлж байгаадаа, надтай нэг цул амьд махбодь болохгүй байгааг бодохоос уурсан хорсох болов. Зуслангийнхан ч тэр хоёрыг ярилцах болжээ. Бүр сүйт хархүү, бүсгүй болсонд тооцох болсон байна.

Үнэндээ Сүхээ нэгэн удаа түүнээс “Чи миний эхнэр болох дуртай юу?” гэж асуухад нь “Дуртай” гэж хариулсан байжээ. Тиймээ тэд эцэг эхтэйгээ үнэн учраа ярилцах цагийг хүлээж байв.
Ийм ч учраас Ганцэцэгтүүнд охин биеэ тушаасан билээ. Сүхээ олон хүүхнүүдтэй учир ургуулж байсан ч онгон охинтой загас наадуулж ер үзээгүй байсан юм. Тэрхүү учрал ойн цоорхойд болж өнгөрсөн ажээ. Тэр хоёр урьдын адил үнсэж үлгэлдэн байсныхаа дараа бие биесээ учиртай ширтэв. Сүхээ туршлагатай нэгэн болохоор охины хувцсыг нэг нэгээр нь аажим аажмаар тайлж эхлэв.

Ганцэцэг эхэндээ эсэргүүцэн байсан ч сүүлдээ зөвшөөрөн дээшээ хөх тэнгэр ширтэн өвсөн дээр хэвтэв. Энэхүү учрал Сүхээд тийм ч аятай сэтгэгдэл терүүлээгүй авч маш дурсгалтай санагдсан юм. Охин онгон хальсаа цоолуулж байхдаа орь дуу тавин гиншин ёолж, хоёр хөлөарөе шороо сэндийлгэн тэлчилж байлаа. Хэнд ч эдлүүлж үзээгүй нарийхан бэлхүүс, ургаж амжаагүй хех, бариухан үтрээ сэлт нь Сүхээг дор нь тавиулж дөнгесөн агаад охин цус их алдсан тул Сүхээ ахин хавьтсангүй, хувцсыг нь өмсүүлж өгсөн билээ. Ганцэцэг эхэр татан уйлж, “Сүхээ чи намайг хэзээ ч орхихгүй биз?” хэмээн цээжинд нь наалдсан байсансан. Сүхээ ч олон хүүхнүүдтэй холбогдсон эмх замбараагүй явдлаа зогсоож, Ганцэцэгтэй л тоонот гэрт толгой холбоё гэж бодсонсон. Мөн онгон охинтой унтаж үзсэнийгээ нэр терийн хэрэг гэж бодно.

Сүхээ ийнхүү дурлалдаа мансууран байсан ч байдал шал эсрэгээр эргэв. Ганцэцэг гэнэт болзоонд ирэхээ больжээ. Сүхээ гэрийнх нь гадуур их эргэж тойрсон боловч бүсгүйн бараа хаана ч харагдсангүй. Гэтэл Ганцэцэгийг ээж аав нь толгойг нь эргүүлж байгаад Батаа гэгч баян компанийн захирал ахимаг эртэй суулгахаар тохирч, хурим хийх өдрөө ч товлосон нь илрэв. Ганцэцэг уг нь дотроо дургүй байсан бололтой юм. Сүхээ ядаж түүнтэй ганц удаа ч гэсэн уулзаагүйд нь гоморхож баршгүй. Сүхээ биеийнх нь хамаг цусыг гоожуулсан мэт хүйт оргин явахыг мэдэрнэ. Түүний чих шуугин, юу ч сонсохоо болиод нэг мэдэхнээ ширээ рүү нүүрээ наагаад уйлж байв.

Сүхээ бүтэн cap гэрээсээ цухуйсангүй. Дараа нь дахиад л ажилдаа орсон боловч санаа сэтгэл нь тайвширсангүй, бүсгүйг бодсоор л явжээ.
Ганцэцэгийн хашаан дахь модыг ч харж зүрхлэхэз больсон тул ойрхнуур гарахаас зайлсхийн, өдөрт хоёр удаа буюу еглөе орой хоёр тэднийхээсхолуур тойрон өнгөрдегболов. Бүсгүй одоо нэгэнт компаний захирал Батаа гэгчийн эхнэр болжээ. Нэгэн өдөр Сүхээ оройхон хэр гадуур явж байтал Ганцэцэгийг жирэмсэн болсныг ажигласандаа гутраагүйгээр үл барам харин ч сэтгэл дотрыг нь уужруулав. Ингээд л бүх юм бүрмөсөн өнгөрех нь тэр. Ийм байдал бүсгүйн хадамд гарснаас илүүтэйгээр тэднийг холдуулжээ.

Энэ нь үнэндээ сайн хэрэг байв. Өдөр cap өнгөрсөер л байлаа. Заримдаа Сүхээ түүнийг зуслангийн гудам дундуур аажуухан алхаж явахтай нь тааралдахад еөрийг нь хармагцаа нүүрээ улайлган, доогуур хараад, алхаагаа түргэсгэнэ.
Сүхээ ч гэсэн түүнтэй улаан халз тулчихгүйн тулд эгц еөдөөс харалцахгүйн тулд замаасаа хажуу тийш зайлна. Ер нь бүсгүйтэй хэдийд ч болов улаан нүүрээрээ учраад өөрийн эрхгүй үг солих хэрзг гарч магадгүй гэж бодохоос ихэд айх ажээ.

Урьд түүний гарыг нь бариад хацрыг нь үнсэн зөндөе юм ярьж ярьж орхисон болохоор одоо юу ярина даа гэж бодно. Тэгсэн ч гэсэн гуу жалганы хажууд, ойн цоорхойд хоёулхнаа уулздаг байснаа байн байн санана. Бүсгүйн зүгээс ч гэсэн өдий төдий юм амсаж орхисон учраас ийм байдалтай болсон юм чинь эвгүй байлгүй яах вэ? Гэвч Сүхээгийн сэтгэлийн уй гашуу бага багаар арилсаар байлаа. Гагцхүү жаахан гуниг л үлдэв.