шагайвчаар очиж харсаар нэгэн шөнийг нойргүй өнгөрүүлэхдээ энэхүү захидлыг тэрлэлээ би. Чамайг ирэхгүй гэдгийг, ирсэн ч би хаалгаа тайлахгүй гэдгээ мэдсээр хэрнээ юуны учир ингэж өөрийгөө зовооно вэ. Чамд хатуурхаж явуулсандаа харамсах халаглах эрх надад байхгүй ч чамайг эргээд ирээч гэх эрээгүй ааш бас л надад байхгүй нь, хайрт минь. Гэвч дасаад хоцорсон сэтгэлийн минь шаналал дэндүү их болохоор, чамдаа хэлээгүй үгс цээжинд багтахгүй давчдуулахын учир хөндүүр сэтгэлийнхээ шархыг дахин нэг хөндлөө би.

Найзуудын хөөр хөгжөөн дэвэрсэн нэгэн уулзалт дээр хэн нэг нь чамайг дагуулж ирсэн санагдана. Олноос онцгойрохоор дэгжин сайхан биш ч гэлээ нүдэнд дулаахан залуу надад арай өөрөөр хандаад байгааг мэдсэн ч би олныг бодоогүй. Анхны уулзалт дээр би чамайг эхнэрээсээ салаад жил гаруй болж байгаа, одоо дөрвөн настай охинтой, охин чинь аав ээж дээр чинь байдаг гэдгийг мэдсэн. Харин эхнэр чинь салсан даруй өөр хүнтэй хамт амьдарч байгаа гэдгийг ярихдаа чиний яриа, сэтгэлийн угаас нэг л тийм гомдонгуй, гутрангуй өнгө цухалзахыг ч би анзаарсан. Хүүхдээ аавд нь өгчихөөд өөр залуутай амьдарч байгаа тэр эхийг бас гайхсан... Бидний анхны уулзалт тэгсгээд л өнгөрсөн. Хэд хоногийн дараа чи миний утсыг олчихоод над руу залгаж, завтай байгаа бол жаахан салхилах уу гэхэд чинь гэртээ уйдаж суусан болохоор би ч татгалзаагүй.

Хүний амьдрал л хойно алдаа оноо бүхнээ урьдчилж хараад хийх зүйлээ өмнө нь засч өөрчилж чадах биш дээ. Өнгөрсөн амьдралыг чинь мэдлээ гээд би чамаас холдож хөндийрөхийг хүсээгүй. Гэхдээ бас чамайг сэтгэлдээ шууд ойр хүлээж авч чадаагүй. Хүнтэй амьдрал зохиогоогүй ганц бие, бие даасан бүсгүй болохоор тэгээ юм биз. Найз нөхөд маань ч хүүхэдтэй хүн дэмий гэж ятгах, ийм амьдралтай хүмүүсийн тухай аз жаргалгүй түүх дурсамж сөхөх нь их. Тийм ч болохоор “Би чиний хувьд хэн бэ” гэж асуухад чинь би “ТЗХ” гэдэг байлаа. ТҮР ЗУУРЫН ХАЙР! Холдож ч болохгүй, ойр ч байж болохгүй ТҮР ЗУУРЫН ХАЙР ингэж л эхэлсэн.

Хайр дурлал ямар л байдаг билээ. Сэтгэл догдлуулсан гэгээн мөчүүд бидэнд байсаан. Манайд ирэх болгондоо байдгаараа амьсгаадчихсан ирэхэд чинь юундаа туугдаад ингэтлээ гүйгээ вэ гэхэд “Чамайгаа санаад” гэнэ. Яг л тэр үед дүрэлзэн асч байсан сэтгэлийнхээ халуун илчээр өдөр болгон лифт нь засвартай 10 давхрын шатаар над руугаа салхи мэт тэмүүлдэг байж дээ, чи минь. Эрчүүдийн баяраар цамц авч өгөхөд минь маргааш нь ар дээр нь миний нэрийг хэвлүүлчихсэн ирж билээ. Тэр үед чинь “Тэнэг юм хийгээд...” гэж зөндөө ичсэн мөртлөө дотроо бол чамдаа хайр хүрээд, хайрлаад л, чамайг гэх сэтгэлийн жигүүр минь улам бүр өдөлсөөр л байсан.

Tүр зуурын хайр, түр зуурын хугацаа! Амьдрал болж үргэлжлэхгүй байсан ч хамаагүй, энэ хугацаанд чамтайгаа хамт олон зүйл хийхийг, чамайгаа баярлуулж, чинийхээ амьдралд сайхан дурсамж үлдээхийг хүсч байна гэж чи ярьдаг байсан. Уулзахдаа, явахдаа, ажилд маань хүргэж өгөөд салахдаа чи минь дандаа үнсдэгсэн. Хааяа чамд тунирхахаараа үнсүүлэхгүй, мессежинд чинь хариу бичихгүй гүрийнэ. Шөнийн ээлжийн ажилтай чамайгаа явахад шаралхахдаа үнсүүлээгүй мөч надад олон. Нэг удаа багахан маргааны дараа чи “Чамдаа үнсүүлээд явахаар ажил урамтай сайхан явдаг юм аа” гэж мессеж бичихэд чинь би яагаад ч юм мэлмэртэл уйлчихсан, чамайгаа үнсээд явуулаагүйдээ зөндөө их харамссан. Бас нэг удаа “Найз нь чамд өдөр ирэх тусам хайртай болоод байх шиг байна аа, чамтай түр зуур биш үүрд байхыг хүсч байна” гэж мессеж бичихэд чинь сэтгэл хөдлөөд бас л уйлчихсан. Хааяа чи сэтгэл тавгүйтсэн байртай над руу залгаад “Охины ээж нөгөө залуутайгаа ирж охиныг аваад...”, “Охины ээж би чамтай суусандаа харамсдаг, чи миний амьдралд гай болсон гээд байх юм. Найздаа сэтгэл сэргээх сайхан үг хэлээч” гэдэг байсан. Алдаа гэдэг сайхан зүйл биш дээ. “Манай удамд чамаас өөр гэр бүлээсээ салж, хүүхэд өнчрүүлсэн хүн байхгүй” гэж хэлсэн аавынхаа үгэнд чамайг зөндөө их шаналдаг байсныг ч найз нь мэднэ ээ.

Гаднаа чамайг ТЗХ минь гэвч хоног хугацаа өнгөрсөөр бид есөн сарыг хамт үдлээ. Одоо би чамайг хэдийнэ хайрладаг, чам руу тэмүүлдэг, хүлээдэг, санадаг болчихож. Эр хүн гэхэд дэндүү зөөлөн сэтгэлтэй, нөмөр түшигтэй зан чинь намайг татсан. Амьдрах суух тухай, хүний нялх охиныг эхийн биш юм гэхэд эгчийн сэтгэлээр хайрлах тухай ч би бодоод амжсан. Олноос онцгойрох зүйлгүй эгэл даруу төрх, даруухан боловч дуугүй биш зан гээд орчлонд би чамаас илүүг эрээгүй юм шүү. Удалгүй чи машинтай ч болж хүсч байснаараа хоёулаа таксинд явж, янз бүрийн хүмүүсийн адал явдалтай учирч, салхинд гарч, голын усаар тоглож ... хосын жаргал бүхнийг эдэлсэн.
Харин нэг удаа “Чи бид хоёрыг машинтай явж байхыг охины ээж харсан юм байх. Тэгээд хэнтэй явж байсан гээд байн байн асуугаад залгаад байх юм. Чи миний амьдралыг ийм болгочихоод өөр хүнтэй явлаа гэх юм” гэж хэлэхэд чинь нэгэн цагт энэ хүн л холдоод өгвөл сайхан амьдрах юм шиг аашилж, өөр нэгэнтэй амьдарч байсан тэр эмэгтэй яагаад тэгснийг би ойлгоогүй.

“Эхнэр чинь чам руу эргэж байгаа юм биз. Чамд ч гэсэн тэр хүнийг гэсэн сэтгэл байдаг бол эргээд нийлэх тухай бодоод үзээч” гэхэд чи “Би тэр хүнд ахиад итгэж чадахгүй” гэсэн. Бидний яриа ингээд өндөрлөсөн ч сүүлийн үед чиний сэтгэл санаа нэг л тогтворгүй, тавгүй байх болсныг би анзаарсаан. Хааяа намайг залгахаар утсаа салгадаг ч боллоо. Яагаад гээд шалгаахаар охиныг ээжтэй нь гэрт нь хүргэж өгч явсан юм, хажууд нь ярих эвгүй санагдаад гэнэ. Яах аргагүй охиноо уулзуулах нэрээр тэр хүнтэй байн байн уулзаад, гурвуулаа хамт яваад байхыг бодоход, бас тэр хүнийг юм бодох вий гэж эмээхдээ хажууд нь миний дуудлагыг тасалдагийг чинь бодохоор ганц эхнэр чинь биш чамд ч гэсэн түүнийг гэх сэтгэл байдаг бололтой.

Би эмэгтэй хүний зөн совингоороо ямар нэгэн шийдвэр гаргах хэрэгтэйг ойлгосон. Харин чамайг шийдвэр гаргаж чадахгүйг би мэдэж байсан. Эхнэрээс чинь халуун дотно үгтэй мессеж ирж, харин чи миний дэргэд амгалан нойрсож байсан тэр орой би шийдвэрээ гаргасаан. Үнэндээ тэр бүхнийг удаан тэвчих сэтгэлийн хат, тэвчээр надад байгаагүй. Бусдын эргэж сэргэх гэж байгаа амьдралд саад тотгор тохиолддог бол тэр нь би өөрөө байхыг хүсээнгүй. Чамайг сэрээгээд “Эхнэртээ оч доо” гэхэд чи над руу нэг сүрхий том харснаа “Би үнэхээр яахаа мэдэхгүй байна” гээд харцаа бууруулсан. Юу гэхээ мэдэхгүй, байх суух газраа олохгүй байхад чинь би чимээгүйхэн босоод гэртээ байсан чиний хэдэн хувцас, ойр зуур хэрэглэдэг зүйлсийг чинь баглаад, нэгэн цагт манайд хүссэн цагтаа ирж байгаарай гэж өгсөн түлхүүрээ чамаас авахдаа бардам байхыг хичээсэн. Анхнаасаа л түр зуурын хайр байсан юм чинь гээд зүрхээ чангалсан. Харин дотроо бол нулимсаараа гунигаа нэрж, өөрийгөө өрөвдөж байсныг чи минь мэдээгүй өнгөрсөн байх. Чамд ч гэсэн хэцүү байгааг, ингээд салахад тулгамдсаныг чинь мэдсэн болохоор сүүлчийн удаа дарс задалж, сүүлчийн шөнийг хамтдаа өнгөрүүлэхийг чинь би зөвшөөрсөөн. Сүүлчийн шөнийн дараа сүүлчийн өглөө чи намайг ажилд минь хүргэж өгсөн. Сүүлчийн удаа үнсье гэхэд чинь харин би зөвшөөрч чадаагүй. Чамд өгсөн сэтгэлээ эргэж буцах вий гэдгээс айсан, чиний ард чамайг хүлээж байгаа хүмүүсийг бодсон.

Өөрөө би хүнд дасчихаад сэтгэл дүүрэн гунигтай үлдчихээд өөрийгөө биш хөрж холдсон амьдрал руугаа эргээд итгэлгүйхэн алхаж яваа чамайгаа л өрөвдөхийн учир юу юм бол. Надтай байх хугацаа, сэтгэл бүгд үнэн байсан болохоор чамдаа өчүүхэн төдий ч бурууг өгч чадахгүй нь ээ. Зөндөө их санаад энгэрт чинь мацаж эрхэлдэг охиныхоо төлөө, хэн нь ч гэр бүл салж хүүхэд өнчрүүлээгүй удмын хэлхээг бүтэн хадгалж үлдэхийн төлөө чи минь яв даа. Зуурдхан ч гэлээ амттай хайрыг би амсаад алдсан болохоор чамтай өнгөрүүлсэн хугацаандаа харамсахгүй. Чиний аз жаргалын төлөө өөрийнхөө хайр, сэтгэл, хүсэл бүхнээ золиослоод бардамхан инээмсэглэж үлдсэн бүсгүй миний төлөө чи минь заавал сайхан амьдраарай. Чамдаа аз жаргал хүсье.

Уншигч Р

uptown