тухай ярьцгаах хувь заяа олдох боллоо. Тэр бүү хэл дэлхийн нүүрс, зэсийн үнийг тодорхойлох гол субъект болно гэдэгт гадаад дотоодын өч төчнөөн судлаач, шинжээчид итгэж сууна. Асар их баялгийг агуулсан хоёр толгойг эзэмшиж байгаа хойно энэ хэмжээнд үнэлэгдэх нь ч аргагүй. Гэвч энэ их хөгжил дэвшил энгийн иргэд бидний халаасыг түнтийлгэх үү гэдэг тодорхойгүй хэвээр.

Зүүдэндээ сонсоход ч гайхахааргүй болтол чихэнд хоногших болсон Оюутолгойн гэрээг 2008 онд үзэглэсэн тэр л мөчөөс Монголын ард түмний амьдрал ирээдүйн Арабын Эмират лугаа адил болохыг төрийн толгойд суусан болгон л хундага тулгангаа зөгнөж байсан. Хэдийгээр монголчууд бид амны билгээс ашдын заяа хэмээн муу бүхнийг цээрлэн сайн бүхнийг бэлгэшээдэг сайхан заншилтай ч энэ удаагийн зөгнөл сүүлийн гурван жилд биелэх байтугай эсрэг тийшээ чиглэх болов уу гэлтэй.

Улс төрийн тавцанд гарахдаа тулах цэг хийсэн парламентад суудалтай намуудын мөнгөний амлалт өнөөдрийн ядуу иргэдтэй Монголыг бүтээхэд маш сайн хувь нэмрээ оруулж байна. Хэл амны бай болсоор байгаа Оюутолгойн гэрээ хийгдсэн тэр мөчид Монгол Улсын сан хөмрөгт шилжсэн 250 сая ам.долларын өр өдгөө бидний сар бүрийн 21 мянган төгрөгийн орлого болж байгаа. Энэхүү хөгжлийн нэрээр дүрээ халхалсан эдийн засгийн “террорист” монголчууд бидний амьдралыг өөд нь биш уруу руу чирч эхэлсэн нь өргөн хэрэглээний барааны үнийн өсөлтөөр харагдах болсон. Үнийн өсөлтөөрөө эрэлт үүсгэдэг дэлхийд ховорт тооцогдох Монголын зах зээлийн өрсөлдөөний гажгийг 21 мянга улам өдөөж өгснөөс ёстой л нэг дайран дээр давс гэгч болж энгийн иргэдийн амьдрал цаг ирэх тусам дордсоор байна. Үүнийг асрамжийн газрын үүд татах болсон хүүхдүүд гэрчлэх болов. Саяхны нэгэн телевизийн нэвтрүүлгээр асрамжийн газрыг зорих хүүхдийн тоо 2000 оны эхэн үеийнхтэй харьцуулбал өнөөдөр харьцангуй багассан. Харин бүтэн өнчин хүүхдүүд гэхээс илүүтэй асран хамгаалагч нь амьдралын боломж хүрэхгүйгээс асрамжийн газрын үүд татагсдын тоо тал хувийг нь эзлэх болсон гэдгийг онцолж байх юм. Энэ бол монголчуудын амьжиргааны баталгаажих түвшин улам дордож байгааг л харуулсан нэгэн баримт. Үүнийг бий болгосон хүмүүс нь төрийн бодлого баригчид гэхээсээ илүүтэй мөнгө дагасан сонголт хийсэн ард түмэн бид өөрсдөө болж таарна. Тиймээс улс төрийн амлалт ч дүүрч. Нэгэнт олонхийн сонголтоор хийсэн алдаа учир амаа барихаас өөр яах ч аргагүй юм. Харин төрийн зүгээс бие даан гаргаж буй зарим бодлого шийдвэрүүд дээрхтэй адил иргэдийн нуруун дээр дааж давшгүй ачаа нэмсээр байгаа нь харамсалтай. Тухайлбал, өнгөрсөн онд төрийн албан хаагчдын цалинг 30 хувиар нэмэх шийдвэр гаргаснаа Засгийн газар бүхий л хэвлэл мэдээллийн хэрэгслээр уйгагүй цацсны үр дүнд өргөн хэрэглээний бүтээгдэхүүний үнэ дахиад л өсөв. Авах хэд нь нэмэгдсэн нь сайшаалтай ч зарах зарлага нь бүр ч ихэссэн нь эмгэнэлтэй. Гэтэл ирэх онд дахин цалин нэмэх тухай ярьж эхлэв. Төрийн албан хаагчдынхаа цалинг нэмчихдэг юм байж. Иргэдийнх нь тодорхой хэсгийн орлогын түвшин нэмэгдэж байгаа нь үнэхээр сайн зүйл ч хувийн хэвшилд ажиллагсдаа хэрхэх талаар ямар бодлого барьж байгаа нь өнгөрсөн жилийнхтэй адил нууцлаг хэвээр үлдэх үү.

Энэ мэтчилэн иргэдийнхээ амьжиргааны түвшинг бууруулах алдаатай бодлого хэрэгжүүлсээр байгаа манай төр засгийнхан эдийн засаг өсч байгаа хэмээн ам уралдан бахархан ярьж байна. Хоёр том гүрний дунд хавчуулагдсан манай орны бяцхан эдийн засаг өсч дэлхий дахинд танигдаж байгаа нь түүхэнд тэмдэглүүштэй явдал мөн. Энэ жилийн эхний гурван улиралд л гэхэд Монгол Улсын эдийн засаг 16.7 хувиар өсч, урьд хожид байгаагүй өндөр үзүүлэлттэй гарчээ. Уул уурхайн томоохон ордуудыг ашиглаж эхэлснээр энэхүү өсөлт улам дээш тэмүүлэх бөгөөд арван жилийн дараа гэхэд манай төсөв 40 тэрбум ам.долларт хүрэх урьдчилсан тооцоог шинжээчид хийжээ. Тэр ч утгаараа манай улсын эдийн засагт “бүүм” буюу тэсрэлт лугаа адил өсөлт ирж байгаа гэдгийг дотоод, гадаадын санхүүгийн мэдээллийн хэрэгслүүдээр цацаж эхэлсэн. Үүнийг соргогоор ажигласан дэлхийн хэмжээний томоохон хөрөнгө оруулагчид манайд хайр харамгүй мөнгөө цацаж байгаа. Энэ их хөрөнгийн урсгал цаашдаа ч нэмэгдсээр байх болно. Харин тэр бүгдийг 21 мянга шигээ салхинд хийсгэсэн алдаатай бодлого явуулж иргэдийнхээ амьдралын баталгаажих түвшинг “дүүм” буюу мөхөл рүү чирчихгүй байгаасай гэж залбирах л Монголын ард түмэнд үлдэх шив дээ.

Ц.МӨНХЖИН

"Өдрийн шуудан" сонин