ДУРСАМЖИЙГ СИЙРҮҮЛСЭН Б.ОЙДОВ

Захиргаадалтын үеийн манай Төв Хорооны томчууд, сайд дарга нар, тэднээс доошхи хурган дарга нар зүв зүгээр гараа эвхээд, гантайсан эрхтэнээ өмдөн дотроо дараад сууж байсан уу, гэвэл бас үгүй юмаа. Эмэгтэй хүнийг энхрийлж хайрлах, элдэвлэн мунаглах одонд төрсөн эр хүн л болсон хойно гоё хөөрхөн царайтай, гоолиг турьхан биетэй бүсгүй хүнийг эзэмдээд авъя гэсэн сонирхол хэн хүнд төрж л таарна. Тэр тусмаа бүсгүй хүнийг өнгөтэй байлгах, өөдлөн дэвжээх нигууртай, их хуцвал тэднийг гарынхаа аясаар хөдөлгөж чадахуйц эрх мэдэлтэй, эрдэм чадалтай дарга хүн бол урдуураа өнгөрсөн улаан хөлтэй, цагаан царайтай, том хөхтэй, тонтгор бөгстэй хүүхнийг зүгээр нэг хараад өнгөрнө гэдэг нь юу л бол. Манай зарим эрчүүд хэн нэгэн хөөрхөн бүсгүйг хармагцаа "Энэ ер нь яасан сайхан амьтан бэ. Даанч харахын заяа байхаас хазахын заяа байхгүй юм даа" гэж шогширдог.

Тэгвэл дээр үеийн эрх мэдэлтэй том дарга нарт сайхан хүүхнийг харахын заяа зуун хувь, хазахын заяа бараг ерэн хувь байсан гэдэг. Тийм ч учраас зарим дарга нар гоё ганган хүүхнүүдийг өчнөөн харж, өчнөөн "хазсан" байдаг. Харамсалтай нь тэгж "хазуулсан" хүүхнүүд Сталины нууц амраг байсан Вера Александровна шиг өөрийгөө зоригтойгоор илчлээд гараад ирж чадахгүй байгаа юм. Тэднийг сэтгүүлчид илрүүлэн гаргаж ирээд үнэн үгийг нь хэлүүлчихнэ гэвэл ёстой гонж. Хамгийн гол нь цаад эмэгтэй нь өөрийгөө илчлэх иргэний зоригтой, нийгмийн идэвхтэй, илэн далангүй ярьж чадах дурсамжтай байх ёстой. Миний бие Сталины нууц амраг Вера Александровнагийн дурсамжийг уншаад сэтгэл маань ихэд хөдөлж "Надад ч гэсэн бас томчуудтай холбогдож явсан дурсамж бий шүү дээ. Ардчилал, ил тод байдал, үг хэлэх, хэвлэн нийтлэх эрх чөлөө ноёрхсон өнөө үед яагаад тэр тухай ярьж болохгүй гэж. Захиргаадалтын үеийн том дарга нарын шалиг явдал надтай хамт авсанд орох учиргүй. Ерөөсөө дурсамжаа бичье гэж зориглосон юм.

Манайхан дандаа алдар цуутай, олны танил хүмүүс л дурсамжаа бичдэг юм шиг ойлгодог. Эротик зохиолыг ихэвчлэн эрчүүд бичдэг. Тиймээс зөвхөн эр хүний дур тавилт, мунхаг тачаал дүрслэгддэг. Харин эмэгтэй хүн өөрийнхөө дур тачаал, хүсэл сонирхолыг өөрөө учирлан тайлагнах нь илүү сонирхолтой байж мэдэх юм шүү. Би тэнгэрээс унаж, газраас ургаагүй. Тиймээс өөрийн удам угсааныхаа талаар товчхон дурдах нь зүйтэй гэж бодлоо. Өөрийгөө би "Нэртэй хүний зүстэй охин" явсан гэж хэлэхгүй ч миний өвөг эцэг Монголын түүхэнд буриад Жигмэджав Жамбалон гэдэг нэрээр алдаршсан хүн. Өвөө маань зориг зүрхтэй, золбоо хийморьтой явсаны хүчинд Барон Унгерний командалсан Азийн морин дивизийн нэг хэсгийг удирдаж, түүний бүх цэргийн жанжны үүрэг гүйцэтгэж явсан ч сүүлдээ үзэл бодлоо өөрчилж Богд хаанд дагаар орсон байдаг. Гэсэн ч тухайн үеийн хэт хувьсгалчид өвөөг маань Бароны тагнуул гэж үзээд алахаар завдаж, үүнээс болж өвөө маань буриад эхнэрийнхээ хамт оргосон гэдэг. Гэвч түүнийг Егүзэрийн хийд хавьцаа явахад нь партизан Бумцэндийн цэрэг араас нь нэхэн очиж буудаж алаад эд мөрийн баримт болгох үүднээс улаач Баатар гэдэг хүнд толгойг нь ганзагалуулаад явуулсан байгаа юм. Өвөө маань буриад, монгол гэсэн хоёр эхнэртэй байсны монгол эхнэр нь миний эмэг эх Дэдэрмаа.

Ямартай ч миний судсаар юм үзэж, нүд тайлсан, зориглон тэмцсэн, зовлон туулсан буриад хүний цус гүйж байгаа болохоор өнөөдөр ингээд дурсамжаа илэн далангүй тайлагнаж байгаа нь энэ. Хэрвээ миний судсаар цэвэр халх цус гүйж яваа бол өнөөдөр би цэвэр ичимтгий монгол хүүхнүүдийн адилаар юу ч дуугарахгүй, бүхнийг дотоод сэтгэлдээ нууцлаад л сууж байх болов уу. Гэхдээ миний төрсөн ээж Бумдарь өөрийгөө буриад Жигмид Жамбалоны охин гэдгийг насан туршдаа нууцалсан юм. Яагаад гэвэл До яамны ногоон малгайтнууд түүнийг Барон Унгерний хамсаатны охин гэдгээр шоронд хорих нь ойлгомжтой шүү дээ. Ээж маань 1920 онд төрөөд 1972 онд намайг 22 настай байхад нас барсан юм. Би айлын ганц охин. Ээж маань дээхэн үед хүрээний сайхан хүүхэн гэгдэж явсан хүн. Өөд болохоосоо өмнөхөн надад буриад эцгийнхээ тухай хүүрнэдэг байлаа. "За чи хүнд хэлж болохгүй шүү. Өвөө чинь Барон жанжны талын хүн байсан юм гэнэ лээ. Гэхдээ эрт орой хэзээ нэгэн цагт өнөөгийн энэ үзэл суртал өөрчлөгдөөд ирэхэд өвөө чинь зөвдөж мэдэх л байх. Тиймээс чи өвөөгийнхөө талаар бас мэдэж байх хэрэгтэй" гээд л эмэг эхээс улбаалж ирсэн" баахан түүх ярьж өгдөг байлаа. Би тэр үед гоёж гоодох, гангалахын дон тусчихсан байсан болохоор өвөөгийнхөө улс төрийн үйл хэргийг сонирхохоос илүү өмсч зүүж явсан юмыг нь л хальт мөлт сонсдог байсан юм. Өвөө маань их ганган хүн байсан гэдэг. За байз, юу юу билээ. "Өндөр гоолиг биетэй, таван хумст лууны хатгамал бүхий магнаг дээл өмсдөг, алтан сууринд эрэгдсэн эрдэнийн чулуун улаан жинстэй, гурван нүдний тогосон отготой хилэн малгайтай. Өвөө чинь ийм л ганган хүн байсан гэдэг. Чи яг өвөөгөө дуурайсан гангалах дуртай хүн" гээд л ээж минь ярих.

Заримдаа бүр солиоров уу гэлтэй "Өвөө чинь эмээ ээжийг чинь хамт оргоё гэж өчнөөн гуйгаад бараагүй юм гэнэ лээ. Хэрвээ эмээ ээж чинь түүний үгэнд ороод буриад эхнэртэй нь хамт оргочихсон бол өдийд чи бид хоёр ингэж суухгүй. Тэр буриад эмэгтэйн толгойтой цуг, бас өвөөгийн чинь толгойтой цуг эмээ ээжийн чинь толгой хаа нэгтээ хадгалагдах ч юмуу, эсвэл хэт хувьсгалчдын гарт няц цохиулаад юу ч үлдэхгүй байх байсан биз" гэх зэргээр таагүй зүйл яриад эхлэхээр нь би учиргүй уурладаг байж билээ. Одоо бодоход хөөрхий үнэн л юм ярьж байсан байна. Ээж маань нэгэнт л "Хүрээ хүүхэн" байсан болохоор олон эртэй учир ургуулдаг байж. Энэ байдал нь ч намайг бага байхад мэдрэгддэг байлаа. Тэр ч утгаараа ганц охиныхоо төрсөн эцгийг хэн гээч хүн болохыг хэлэхгүй байсаар өөд болсон доо. Чухам тиймээс л би өвөг эцгийнхээ тухай их тод яриад байгаа юм. Хүнд чинь бас эцэг эхээрээ бахархах юм байх ёстой. Би ямар "Хүрээ хүүхэн" байсан эхээрээ бахархалтай нь биш, хэн гээч болохыг мэдэхгүй хий хоосон эцгээрээ бахархалтай нь биш. Харин алдаатай ч бай, оноотой ч бай Барон Унгерний жанжин явсан буриад өвөөгөөрөө бахархах нь зүйн хэрэг гэж боддог шүү. Эсвэл миний төрсөн эцэг хятад хүн байсан байж мэдэх юм.

Ер нь дээхнэ үеийн хүрээ хүүхнүүд баян хятуудтай их орооцолдсон байдаг шүү дээ. Тэгээд л ээж маань миний сэтгэлийг зовоочихно гээд юу ч хэлдэггүй байсан байх гэж боддог. Хэрвээ тийм бол би чинь буриад, хятад, монгол цус холилдсон аргагүй л олон үндэстний цоглог хүүхэн болох гээд байгаа юм даа. За баахан удам судар ярьчихлаа. Одоо харин анх эр хүнд эзэмдүүлээд хүүхэн болсон тухайгаа хүүрнэе. Миний үеийн охид, бүсгүйчүүд 18 нас хүртлээ хүн хартай унтаж хэвтээд байдаггүй байлаа. Тэр үед бэлгэвч энэ тэр гэж байгаагүй болохоор жирэмсэн болчихно гэхээс үхтэлээ айна. Ээж маань намайг насанд хүрэх үед "За чи миний алдааг л битгий давтаж үзээрэй. Эмэг эх чинь насаараа эцэггүй хүүхэд болох намайг тэжээсэн. Би бас эцэггүй хүүхэд чамайг тэжээж байна. Одоо чи бас эцэггүй хүүхэд тээгээд ирвэл юу болох вэ. Ер нь манай удамд эр хүний нөмөр нөөлөг үзэх тавилангүй ийм нэг гай нүүрлэчихсэн юм гэнэ лээ. Өвөг эцгийн чинь буриад басган дээхнэ үед хараачихсан юм гэдэг. Тэр хүний хараал ээжид маань, надад, одоо чамд бас халдах гээд байна. Чи ямар ч байсан гуч гартлаа хүүхэд төрүүлж болохгүй шүү" гэж захиргааддаг байлаа.

Би 1968 онд аравдугаар ангиа төгсөөд гутлын үйлдвэрт ажилчин болсон. Тэр үед монголчууд ширэн ултай савхин гутал, цагаан ултай шевро гутал их өмсдөг байж билээ. Эмэгтэйчүүд нь богино түрийтэй ботинк өмсөнө. Эдгээр гутлыг бид монгол даяар тараадаг байж билээ. Жаахан чадалтай эрчүүд нь орос хром, эмэгтэйчүүд нь гадаадын туфль өмсөнө. Миний үеийн хүүхнүүд туфль олж өмсөх гэж үйлээ үздэг байлаа. Тэр үөийн залуучууд хүүхэн эргүүлэхдээ орой ажил, сургуулиас нь гэрт нь хүргэж өгдөг тийм нэг бичигдээгүй хуультай байж билээ. Би Дөчин мянгатын унаган охин. Намайг тэр үед манай хажуу талын байрны "Дөчин мянгатын атаман" гэгдэж явсан "Хүзүү" Төмөрөө хэмээх гитар бариад аятайхан дуулчихдаг, тун давгүй вальс эргэчихдэг дажгүй залуу эргүүлдэг болсон. Ер нь тухайн үеийн атаманууд бусдаас онцгойрсон царайлаг охид бүсгүйчүүдийг өөрийн болгох гэж азаргалдаг байсан юм.

Одоогийнхоор бол монопольдож байгаа хэрэг. Царайлаг охид бүсгүйчүүд ч бас атаман залуусыг битүүхэн сонирхдог байсан юм. "Хүзүү" Төмөрөө вальс эргэх үедээ хүзүүгээ дэндүү дээш нь өргөчихдөг сонин залуу байж билээ. Энэ залуу орой ажил тарах үед манай үйлдвэрийн гадаа яс зогсч байдаг байлаа. Би ч ээжийнхээ захиж хэлснээр жирэмсэн болчихгүй юмсан, манай удмыг буриад басган хараачихсан юм гэнэ лээ гэх мэтийн мухар сүсгийг өмнөө бариад л тэнэгтээд байдаг байсан. Тэгээд тэснэ тэснэ гэхэд даанч тэсэлгүй нэг л орой Төмөрөөд эзэмдүүлчихэж билээ. Яагаад гэвэл тэр үед манай үйлдвэрийн эр хүнтэй хавьтаж үзээгүй онгон бүсгүйчүүд "Орой үдэш явж байгаад хэн нэгэнд хүчиндүүлээд охин хальсаа цоолуулчихгүй юмсан. Охин хальсаа хүчиндүүлж цоолуулсан хүнийг насаар нь зовлон дагаж явдаг юм гэнэ билээ" гэж ярьдаг байсан юм. Нэг талаас ээж минь битгий жирэмсэн болчихоорой гэж захиргаадаад, нөгөө талаас ажлын газрынхан хүчиндүүлчих вий гэж айлгаад тэрхүү айдсыг надад үхтэлээ тачаадан байгаа "Хүзүү" Төмөрөө өдөр ирэх тусам мэдрүүлээд байсан юм. Ямар сайндаа л нэг орой тэр намайг гэрт хүргэж өгөх замдаа шууд дарж аваад "Чи намайг хичнээн хоног зовоох гэсэн юм бэ" гээд эгээтэй л хүчиндчихээгүй.

Тиймээс би хэн нэгэнд хүчиндүүлэхгүйгээр бушуухан охин хальсаа хөндүүлье гэж шийдсэн. Ээж маань надад хандаж "Чи ядаж намайг дуурайгаад царайлаг төрчих юм. Өвөө чинь их өндөр хүн байсан гэсэн. Нуруу турууг нь хүртэл өвлөөд авчих юм даа. Сайхан хүүхэн олон эрчүүдийн хараанд өртөөд их зовлон туулдаг юм. Яана даа, яана охин минь" гэж хэлээд шүүрс алддаг байж билээ. Хариуд нь би уурлаад "Таныхаар бол би эмгэн шулам шиг муухай царайтай төрөх байсан юмуу. Харин ч би улам хөөрхөн болох юмсан гэж боддог. Яагаад гэвэл манай үйлдвэрт надаас царайлаг хоёр ч хүүхэн байгаа. Тэднээс давж чадаагүйдээ би гутардаг" гэхэд ээж маань "Би тэр хоёрыг чинь харсаан. Чамаас дээрдээд байх юмгүй л юм билээ дэг. Чамаас дөрөв таван насаар эгч, бие нь тэгшрээд гайгүй харагдаад байгаа юм. Харин чи тэдний насан дээр очоод ёстой ванлий хүүхэн болно. Чиний наад өгзөг, хөх хоёр чинь бүрэн томрох болоогүй байна" гэдэгсэн.

Нээрээ ч "Хүзүү" Төмөрөөд охин хальсаа хөндүүлснээс хойш миний царай зүс улаа бутарч улам өнгө ороод зогсохгүи өгзөг, хөх хоёр маань аяндаа томроод ирж билээ. Энэ цагаас хойш би эмэгтэй хүнийхээ хувьд юм үзэж, нүд тайлсан ээжийнхээ үгийг хууль гэж боддог болсон. Тэгсэн хирнээ "Битгий жирэмсэн болчихоорой" гэдэг үгийг нь тоохгүй байсаар Төмөрөөтэй хэд хэдэн ч удаа унтчихаж билээ. Тэр миний жимбэгэр ягаан уруулыг идчих шахам озон үнсч байсаар доогуур гараа явуулаад дотоожийг минь урж тасдах нь холгүй шувт татаад айхтар хатуу юмаа шууд л хийж орхисон. Тэгээд хамаг чадлаараа түлхэж намайг ёстой ухаан алдуулах шахаж билээ. Тэр үед надад бэлгийн таашаал амсахаасаа илүү "Ингээд л хүүхэдтэй болчихдог байжээ" гэсэн хөгийн бодол л эргэлдэж байлаа.

Анхны хавьталт маань надад нэг их сайхан мэдрэмж төрүүлээгүй. Яагаад гэвэл нөгөө л "Жирэмсэн болчихно" гэсэн аймаар бодол хамаг л ухаан санааг минь эзэмдчихээд байсан юм. Охин хальс хөндүүлэхэд тэр нь цоордог гэж яриад байдаг. Би л хувьдаа ямар нэгэн юм цоорч байгааг мэдрээгүй. Анх удаа энгэр зөрүүлэхэд заавал цус гардаг гээд байдаг. Минийхээс ерөөсөө цус гараагүй. Тиймээс би өөрийгөө их эршүүд хүн гэж боддог. Гэвч царай зүс, бие хаагаа харахаар эмэгтэйлэг бөгөөд энхрий тал нь давамгайлаад байдаг. Хожим намайг Намын Төв Хорооны томчууд болон түүнээс доошхи хурган дарга нар "Ласковый хүүхэн" гэж зөндөө л өхөөрддөг байлаа. Энэ тухай би хожим тодорхой өгүүлэх болно. Одоо харин охин хальсны тухай ярианд эргээд оръё.

"Хүзүү" Төмөрөө намайг онгон гэдгийг мэдчихээд жигтэйхэн баярлаж билээ. Надтай анх танилцаж байхдаа тэр "Би хэний ч эдэлж хэрэглэж, илж таалж яваагүй тийм хүнийг авааль эхнэрээ болгоно" гэж ярьдаг байсан юм. Тийм ч учраас би түүний ухаан санааг балмагдуулж. элдэв нялуурал, сексийн хувьд ямар нэгэн ёс бус үйлдэл хийгээгүй. Тэгэх сөхөө ч байсангүй. Идэр насны хөвгүүд чухам үүнийг л зөвөөр ойлгох хэрэгтэй. Яагаад гэвэл тэд анх удаа бэлгийн хавьталд орж байгаа охидыг сексийн эрдэмд хэзээ язааны гаршсан бүсгүйчүүдтэй адилтгах гээд байдаг юм. Охин хальсны тухай миний ярьж байгаа зүйл ч гэсэн  тачигнасан дур тачаалгүй, зөвхөн онолын бөгөөд эхлэлийн шинжтэй байгаа биз.

Дараачийн бүлэгт миний секс яриа тачигнасан дур тачаалаар дүүрэн байх болно. Яагаад гэвэл хэд хэдэн хүнтэй хавьтчихсан. сексийн хувьд өөрийн гэсэн байр сууриа олчихсон тэр цаг үеийн тухай бичигдэх болохоор тэр шүү дээ. Эмэгтэйчүүд бол өсөн төлжих хуультай амьдаасаа амьд бодгаль. Гэвч өнөөгийн залуус хайр дурлалын хамгийн нандин учрал болох охин хальсыг нэг их тоохоо байжээ. Шинэ цагийн охид, бүсгүйчүүд уруулыг хэдэн янзаар яаж будах, хөмсөг сормуус, үс гэзгээ яаж арчлах, биеэ яаж авч явах гэх мэтээр амар хялбар амжилт олох хаалттай байсан дүрмүүдийг өдрөөс өдөрт судалсаар эрчүүдээс бараг давуу эрх эдэлдэг болсон байна. Энэ бол дэвшил. Ер нь эмэгтэйчүүд бусдын хэрэгцээг өөрийнхөөсөө дэндүү дээгүүрт тавьдаг улс. Зарим үед өөрийнхөө хэрэгцээг эхэнд тавих эрх эмэгтэй хүнд бий л дээ. Тэгэхдээ тогос шиг гоёж гоодох, охин хальс хөндүүлэх хоёрыг адилтгаж ерөөсөө болохгүй.

Миний хувьд гэвэл дурлалт хүнийхээ тэврэлтэнд нэгэнт багтсан болохоор түүнээс салж сарних талаар юу ч бодож байсангүй. Ээжийнхээ захиасыг зөрчөөд жирэмсэн болсон ч яахав гэж бодож байлаа. Тийм учраас ээждээ хүртэл Төмөрөөг танилцуулаад, түүнтэй унтаж хэвтэх талаар албан ёсны зөвшөөрөл авч байлаа. Гэвч Төмөрөө бид хоёрын гал халуун дурлал, гайхалтай нандин секс ердөө ганцхан сар үргэлжилсэн. Тэр маань залуу насныхаа аархуу танхай атаман зангаасаа болж нэг орой найз нартайгаа явж байгаад баахан залуустай зодолдоод эгэм рүүгээ хутгалуулчихсан юм. Тэгээд өөрөө эмнэлэг дээр гүйгээд очсон мөртлөө л тэсээгүй юм даа. Түүнийг хүнд алуулсныг ээж минь сонсоод надаас илүү шоконд орсон.

Тэр үед түүний надад хэлж байсан үг одоо болтол санаанаас гардаггүй юм. Юу гэсэн гээч. "Чи бид хоёрын удам угсаа эрийн тэнгэргүй юм байна. Эмэг эхийн чинь нөхрийн толгойг хэт хувьсгалчид тасдаад хаячихсан. Одоо чиний нөхөр толгойгүй болчихлоо. Миний анх танилцаж байсан хүний толгойг бас..." гэснээ хэлээ хазаад чимээгүй болчихож билээ. Миний төрсөн эцгийн тухай гэнэ алдаад ярьчихсан болов уу гэж би боддог юм. Би түүнээс "Та сая юу ярьчихав аа" гэж асуухад "Юу ярих вэ дээ. Буриад басганы хараалын тухай л ярьж байна. Ер нь бид эр хүний нөмөр нөөлөг үзэх тавилангүй улс юм байна. Манайд буриад басганы гай нүүрлэчихэж. Одоо би чамайг өөр ямар нэгэн эртэй уулзаж учрахыг хэзээ ч зөвшөөрөхгүй" гэх зэргээр баахан цамнаж билээ. Тэгээд жаахан тайвшраад "Би чамайг насаар чинь хориглож ямар чадах биш. Тэгээд ч чам шиг сайхан хүүхэн эр хүнтэй огт хавьтахгүй байна гэвэл нүгэл болно" гээд авдар саваа онгичсоор хадганд нандигнан боосон нэг нунтаг зүйл гаргаж ирснээ "Энийг уучих. Дээр үеийн маш ховор хятад эм байгаа юм. Ээжийг чинь энэ эм л аварсан юм" гэхээр нь би юу ч бодож саналгүйгээр тэр эмийг нь шууд уучихаж билээ. Учир нь тэр үед ээжийн маань үг хууль болчихоод байсан цаг л даа.

Тэр цагаас хойш ээж минь намайг хүн хартай унтаж хэвтэхийг ер хориглож байсангүй. Гэтэл ээжийн өгсөн тэр эм надад ямар аймаар эмгэнэл авчирсан гээч. Эмэгтэй хүнийг үүрд үргүй болгодог эм байж л дээ. Би түүнийг нь даанч мэдсэнгүй. "Ээжийг чинь энэ эм л аварсан юм" гэхээр нь хүнийг сайн сайхан явуулдаг нууц тарни шингэсэн эм л гэж бодож байлаа. Дээхэн үед Нийслэл хүрээний муусайн хятадууд халх хүүхнүүдийг хар тамхинд оруулаад эцэст нь үргүй болгодог эм уулгадаг байсан юм гэдэг.

Ээж минь намайг гаргасныхаа дараа энэ эмийг уугаад надад дүү төрүүлж өгөөгүй нь ийм л учиртай байсан юм билээ. Үүнийг би ээжийгээ нас барсны дараа, бүр үр хүүхэдтэй болохын хүслэн болж явсан гучин насандаа ойлгож байгаа юм. Тухайн үед ээж минь надад "Энэ эм үргүй болгодог юм" гэж хэлсэн бол би хэзээ ч уухгүй байх байсан. Гэхдээ ээжид минь бас өөрийн гэсэн бодол байсан байх гэж боддог.

Энэ нь нөгөө л буриад басганы хараалыг үүрд таслан зогсоох, нэг ёсондоо эрийн тэнгэргүй өөрийнхөө удмыг үүрд таслах, эр хүн тогтоодоггүй удамшил-тай намайг ганцаараа хүүхэд шуухад тэжээж үйлээ үзэхгүйгээр амар жимэр амьдруулах гэсэн эх хүний өнгөцхөн бөгөөд өрөвчхөн сэтгэл байсан болов уу. Одоо би нэгэнт өнгөрчихсөн ээжийгээ ингэж л цагааруулдаг юм. Үр хүүхэд олохгүй нь гэдгээ мэдээд би ч сүүлдээ цагаандаа гарсан. Хэрвээ надад үр заяасан бол би өнөөдөр ингээд хэнээс ч айж ичихгүйгээр янаг амрагийн дурсамжаа бичсэн шиг суугаа ч бил үү. үгүй ч билүү. Эхээсээ цор ганцаараа надад ойрын ах дүү, хамаатан садан гэж алга. Үр хүүхэд гэж алга. Намайг эртнээс таньдаг, томчуултай учир ургуулж байсныг маань арван хуруу шигээ мэддэг миний үеийн хэдэн авгай, хэдэн өвгөн л байна. Тэднээс би ичнэ гэж үү?

ЭХ СУРВАЛЖ: ХОРИОТОЙ СОНИН /2012 №21 (21)/