Түүнийг харсан хэн боловч хашгирч орилон зугтаж, зарим нь хар даран зүүдэлж унтаж чадахгүй шөнөжингөө хөлөрч хонодог байлаа. Тэр бол хүн төрөлхтөний нэрийг гутаасан, соёл иргэншлийн мөхлийн тэмдэг, чөтгөр шуламнаас илүү аймшигтай дүртэй, ад буг, босоо ороолонг ч айлгаад явуулж чадах царай муутай нэгэн байв. Төрөх үед нь эх барьсан эмч ухаан алдаж унаад сэхээнд сар гаран болж ухаан орсон гэдэг. Шувууны ангаахай шиг эхдээ гологдсон түүнийг төр засаг нь асрамждаа авсан ч бусад хүүхдүүдийг айлгаж уйлуулахгүйн тулд тусад нь нэг цоожтой өрөөнд байлгадаг байжээ.

Гэрэл муутай, давчуухан, бетон дөрвөн хананы хооронд тэр хүүхэд насаа өнгөрөөсөн. Чийдэн шатсан үед нь сольж өгөхгүй сар болох бол юу ч биш. Түүнийг хүний орчлонд хүн гэж үзэх хоёр хөлтөн ховор. Амьд амьтны төдийхөн үзээд алаад хаячихаж болохгүй тул зүгээр цоожтой өрөөнд хадгалж байсан билээ. Тэгэхээр тэр нохойноос дор байсан хэрэг үү?... Нохойг хүн харанхуй өрөөнд хорьж, гэрэлт ертөнцөөс тусгаарлан, хашиж цагдахгүй. Хорилоо ч гинжлээд хонуурын дэргэд гадаа орхино. Нар салхины эрчим хүчийг мэдэрч, халуун хүйтнийг харшиж туулна гэдэг амьд амьтны баясгалан.

Тэгэхэд түүнд нохойны гөлөгнөөс дор амьдрал заяажээ. Инээж мэдэхгүй, уйлж мэдэхгүй, уурлаж, гомдож мэдэхгүй хүмүүн бусын амьдралаар тэр амьдарч байлаа. Түүнийгээ л тэр өөрийн байх ёстой сав, амьдрах ёстой орчин гэж итгэнэ. Сайн дур нь хүрвэл өдөрт гурван удаа, саар дур нь хүрвэл хоёр удаа түүнд хоол унд хялайлгана. Амьд амьтан болохоор тэр тогтмол өгдөг хоол ундны цаг нь өөрчлөгдөхөд дотор нь давчидана.

Сургуулийн насанд хүрэхэд хэн ч түүнийг тоосонгүй. Нэгэн хөгшин асрагч эмэгтэй эх хүний сэтгэл гаргасан уу иргэний зориг гаргасан уу цоожтой хаалгыг онгойлгож, түүнд цай хоол зөөх бөгөөд хөтөвчтэй зүйлийнх нь учрыг олно. Өрөө нь бүдэг гэрэлтэй. Түүнд хүүхдүүдийн ураад хаячихсан зурагтай номноос хааяа нэг оруулж өгнө. Тэр нь л түүнд ертөнцийн тухай танилцуулага болно. Асрагч эмэгтэй түүнтэй заримдаа ганц нэг үг солих тул тэр ойр зуурын цөөхөн үг ойлгоно.

Асрамжийн газар Христийн шашны гэлэнмаанууд ирсэн өдөр цоожтой өрөөнд үл мэдэх нэг хүүхэд байдаг тухай нэг ажилтан нь сэмхэн хошуу хүргэжээ. Гэлэнмаа нарыг орохыг зөвшөөрөхгүй байсанаа сүмээсээ хоол ундны зүйл машинаар авчирч өгөхөд л эрхлэгч сая зөвшөөрөл өгөв. Урдаа төмөр хэрээс барьсан гэлэнмаа нарыг орж ирэхэд тэднээс айсан хүү орныхоо доогуур нуугдлаа. Гэвч гэлэнмаа нар аргалж байгаад хүүг гаргаж ирэв.

Хүүгийн нүүрийг харсан гэлэнмаанууд золтой л гараад зугатсангүй. Хүчээр биеэ барьж, нэг нэгнийхээ гараас атгалцан зогсоно. Хэрэв тэд гараад зугатах юм бол буг чөтгөрийг номхотгон дардаг шашных нь нэр хүнд шууд асрамжийн газрын үүдний шалан дээр навс унах байлаа. Тиймдээ тэд их зориг гарган, духны хөлсөө под под дуслуулан, хүүгийн царайг дальдран харцгаав.

Юу вэ, гэгээн минь. Ийм зүүдэнд ормоор, зүрх муутай хүн айж галзуурмаар хүний оронцог байдаг аа. Нэг нүд нь зүүн духан дээрээ, нөгөө нь баруун хацартаа, хамар гэж бараг байхгүй, онгойсон хоёр хар нүх. Чих нь зааны чих шиг мөр рүүгээ унжсан хоёр дэлдийсэн юм байх аж. Ам нь маш том. Завьж нь цуурсан мэт хоёр шанаа хүртэл урт зураас. Уруулгүй учир зураас шиг харагдах нь аргагүй. Хөмсөг үгүй. Дээр дор хоёр нүд нь аньсаггүй, сормуусгүй, мэлхийн нүд шиг том бүлтгэр. Дух нь цөм цохичихсон мэт яс нь цөмөрхий. Үс гэж цөөвөр чононы дэл шиг орооцолдсон ширүүн ноос.

Нэг хөл нь урт нөгөө нь богино. Гарын судас шөрмөс нь жирийсэн нимгэн улаан арьстай. Гарынх нь хуруунууд шувууны сарвуутай төстэй. Хумс нь бүргэдийнх шиг матигар. Ер нь арьсны өнгө улаан ягаан туяатай тул арьсгүй хүн шиг харагдана. Нуруу нь бөгтгөр, түнх нь мултарсан юм шиг хажуу тийшээ займчиж, оцогнож явдаг. Шүд нь яг матрын шүд шиг хөрөөний ир шиг арзайна. Хэл нь гүрвэлийн хэл шиг үргэлж булталзана.

Ертөнцөд дуулдаагүй гаж сонин дүрстэй ийм хүүхдийг маск зүүлгээд сургуульд явуулах боломжгүй. Матигар хумстай гарын сарвуугий нь хараад хүүхдүүд гэлтгүй багш нар нь орилоод зугтаана. Нимгэн арьсны цаанаас гэрэлтэж буй мах цусны улааныг хараад хэнд ч гэсэн сайхан сэтгэгдэл төрөхгүй. Зүрх муутай хүнд огт харуулж болохгүй. Даралттай хүн бол шууд харвах буйзаа. Түүний тухай нууцыг бараг улсын нууцад оруулдаг байлаа. Манай оронд нэг тийм "чөтгөрийн дүрстэй хүү" бий гэдгийг ерөнхийлөгч нь л мэддэг.

Нөгөө гэлэнмаа нар "чөтгөр" хүүд тусалсангүй. Тэд айсандаа арай гэж л тэндээс явсан байх. Харин хүүд өндөг хэлбэртэй болон тахианы дүрстэй шоколад, эвлүүлж өрдөг усан онгоц, барилгын тоглоом өгсөн нь уйдана гэдгийг "бахархал" болгосон хүүд тун хэрэгтэй зугаацуулах тоглоом болсон юм. Хүү түүнийг эхлээд урам муутайхан эвлүүлж эхэлсэнээ учрыг нь олоод өдөрт хэд дахин угсардаг болов. Хүүгийн ухаан санаа гоц хурц бөгөөд сэтгэн бодох чадвараараа хэнтэй ч өрсөлдөхөд нүүр улайхааргүй байжээ.

Түүний энэ өвөрмөц авъяасыг хэн ч нээсэнгүй, хэн ч тайлсангүй. Цаг хугацаа улиран өнгөрсөөр хүү өсөж томрон, хорин нас хүрэв. Арван найм хүрэхээр нь асрамжийн газраас "гаргадаг" боловч яахаа шийдэж чадахгүй байсаар царай муутын туйлыг хоёр жил илүү байлгажээ. Нэгэнт төсөв мөнгө улсаас орж ирээгүй тул түүнийг эцсийн эцэст асрамжийн газрын туслах аж ахуй байдаг гахайны ферм рүү явууллаа. Түүнээс айх гахайнууд номхон дуулгавартай байдаг байв. Тэгж л түүнийг гахайчин болгон зайлуулжээ.

Өөрөөс нь хүмүүс айдаг. Нохой тасрахгүй боргож, тойрч хуцаад явуулдаггүй. Муур бол огтхон ч ойртдоггүйг мэдсэн цагаасаа тэр өөртөө "санаа" тавих болов. Нүүрэндээ нүд амаа гаргасан даавуун малгайтай үргэлж цамц углаж, гартай мотоциклийн бээлий өмсөнө. Хүн амьтны бараа харагдвал юмны ард нуугдана. Түүний ахлах гахайчин ахимаг насны эр бас л согогтой, мэдрэл "дутуу" нэгэн тул айх эмээх, ичиж хулгахыг огт үл мэднэ. Асрамжийн газрын удирдлага "чөтгөр хүнийг" хаана далд оруулахаа мэдэж байсан нь гарцаагүй.

Мэдрэл "муут" уншиж чадахгүй хирнээ ном сонин харвал гуйж аваад гэртээ цуглуулж хураадаг зантай. Түүний шавар байшин тэр чигээрээ хуучны ном, орчин үеийн гоё чамин зурагтай сэтгүүл, сониноор дүүрэн. Хүн харахаараа мань "солиот" ном уншдаг хүн шиг гартаа тааралдсан дурын нэг номыг ч юмуу сэтгүүл сонин аваад "мэддэг" хүн шиг худлаа унших дүр үзүүлнэ. "Чөтгөр-хүн" түүнийг анхандаа "үнэн" уншдаг гэж итгэдэг байлаа. Яваандаа түүнийг юу ч уншиж чаддаггүйг мэдэж гайхсан боловч өөрөө уншихыг "оролдож" эхэлсэн юм.

"Солиот"-ын зургыг нь үзэх дуртай том хавтастай нэг ном байсан нь цагаан толгой байж л дээ. Чухам түүнийг олж авсанаараа мань "чөтгөр"-ийн эрдэм номд "шамдах" цаглашгүй хүслийн үүдийг санамсаргүй нээсэн юм. Сарын дотор цагаан толгойг гартаа "оруулсан" "чөөгий" цааш гэрлийн хурдаар соёлт ертөнцтэй танилцаж, сүүлдээ шинжлэх ухаан руу хөл алдан "унасан" болмуй. Солиотыг гахайн үнэр ханхлуулан хурхирч байхад "чөөгий" эрдэм номын "ертөнцөд", хүний ухаан хүрч болох эрдмийн оргил тийш "жигүүр" урган нисч байв.

Гэрэл муутай давчуухан өрөөнд хорин жилийг тарчлаан өнгөрөөсөн тэрээр хоёрхон жилийн дотор хүний оюун ухаан, үзэл бодол, хүсэл тэмүүлэл, түүх, уранзохиол, газарзүй, байгалийн болон хувилахуйн шинжлэх ухаан, хүн амьтны анатоми биологи гээд төрөл бүрийн шинжлэх ухаантай танилцан "нөхөрлөсөн" юм. "Гэгээрсэн" хүн ямагт бусдад "гэрэл" цацруулж явдаг тул нөгөө муу "солиот"-од өдөр болгон бага багаар үсэг заасаар үсэглэж уншдаг болгожээ.

Жинхэнээсэээ "уншдаг" болсон "солиот" номын цагаан солио тусах дөхөв. Гахайны хоол өгч байх завсар ном шагайна. Хоол идэж байхадаа, бие засахдаа хүртэл ном гараасаа салгахгүй. Хүний нийгмээс тусгаарлагдсан энэ хоёр сонин хувь заяатай "нөхөд" эрдэм номын далайд "умбан шумбах"-ынхаа хирээр боловсрох жимс адил гадуураа "аура" хальсаар хучигдаж байлаа. Муу "солиот"-ыг хүртэл ингэж "боловсруулна" гэдэг "чөөгий"-гийн хийсэн "уран бүтээл" ур ухаан гаргасан "бүтээл"-ийн эхний хэсэг юм.

Гадуураа янз бүрийн өнгө солонгорсон үл мэдэгдэх оньсгот бүрхэвчтэй болсон "чөтгөр-хүн" сансар огторгуйг сонирхож, өөрийн гараар бүтээсэн дуран авайгаар од эрхэсийг судалж, холын нэгэн гарагтай "холбоо" тогтоож орхижээ. Шөнө болохоор л дуран авайгаараа дурандаж, олон өнгийн шилтэй гар чийдэнгүүдээр тэнгэрийн эрхэс рүү үл ойлгогдох анивчих гэрлийн дохио өгнө. "Солиот" хүртэл "од ширтэх" өвчтэй болсон тул түүний ганц үнэнч "туслах" болов.

Магадгүй орчлон ертөнцийн нууцыг нээж, шинжлэх ухаанд урьд дуулдаагүй гайхамшигт нээлтийг хийх цаг ойртож байсан ч энэ бүхнийг санамсаргүй нэгэн явдал үүрд "зогсоосон" билээ. Учир юу вэ гэвэл шинээр сонгогдсон нэгэн "өлөн" ерөнхийлөгч улс орныхоо "нууц"-ын тухай зөвлөхөөсөө сонсож байгаад, "чөтгөр хүү"-гийн тухай мэдсэн ажээ. Улс орны эрх ашиг гэхээсээ илүү мөнгө хуримтлуулах сонирхолд автагдсан тэрхүү ерөнхийлөгч "чөтгөр хүн"-ийг тусгай хүмүүс явуулан авчирч, аглаг ой хөвчид байх нэгэн нуурын захад үзүүлэх "амьд шоу"-ндаа ашиглахаар шийджээ.

Хөвчийн дунд нүд шиг мишээх дугуй нуур эргэн тойрондоо намаг балчгаар хүрээлэгдсэн тул нисдэг тэргээр очихоос өөр аргагүй бэрх замтай. Дэлхийн хэвлэл мэдээллийн бүх хэрэгслээр тэр улсын тийм нуурын эрэгт "амьд буг чөтгөр" байдаг тухай сенсаац дэгдлээ. Түүний зураг хөргийг ч нийтэлж эхлэв. Чингээд адал явдалд дуртай хөрөнгөлөг орны мөнгөлөг жуулчин, гийчид "Чөтгөртэй нуур"-ын зүг үй олноороо цуврах болжээ. "Ертөнцийн гайхамшиг - Буг чөтгөрийн орон" хол ойрын хүмүүсийн сонирхлыг хүчтэй татав.

Жуулчдад зориулан онгоц буух талбай засаж, жуулчдын бяцхан хотхон барилаа. Шөнийн яг хорин гурван цагаас үүрийн дөрвөн цаг хүртэл "Чөтгөр" гарч ирэх тул алс холоос зорин ирсэн жуулчид шөнийн дуран барин модон дунд нуугдан хэвтэх "жүжгийн" тайзыг ч овжиноор засчээ. "Чөтгөр-хүн"-ийг тусгай "найруулагч" нар уг "жүжиг"-т сайтар бэлтгэсэн болохоор "авъяаслаг жүжигчин" ямар ч алдаагүй хийх ёстойгоо гүйцэтгэнэ.

Чөтгөрийн дүрс дуранд орж ирмэгц буг чөтгөр, босоо ороолонтой "ярилцдаг" хэмээх хуурамч "удган"-аар чөтгөрийг дуудуулан ирүүлж, нуурын эргийн элсэн дээр бэлтгэсэн түүдэг галын дэргэд авчирна. Тэр үед удган чанга яригчаар " Чөтгөрөө чамайг олон хүмүүс харахыг хүсч байна. Чи тэдний хүсэлтийг биелүүлж, галын дэргэд ойртож ирээч. Тэд чамд ямар ч муу юм хийхгүй. Тэд зөвхөн чиний зургыг ойроос авахыг хүснэ. Тэд бас чиний авъяасыг үзэхийг хүсч байна. Чи цоор хөгжмөөрөө тэдэнд зориулж, байгаль эхийн эгшиг уянгалсан ая тоглож өгөөч" гэж гуйна.

Урт хулсан цоор барьсан чөтгөр түүдэг галын дэргэд ирэхэд харсан хүмүүс дуу алдацгаана. Тэгээд түүнийг цоорын эрдүү эгшгээр шөнийн харанхуйг нилд нь сэрээсэн гунигтай аяыг тоглоход айж түгшсэн хүмүүс бага зэрэг тайвширч, цоорын уйтгарт аянд бүүвэйлэгдэн "мансуурч", хорвоо ертөнцийн нэгэн нууцыг өөрийн нүдээр харж, чихээр сонссондоо гайхширалд автагдана.

Чингэж "чөтгөр-хүн"-ий тусламжтайгаар улс орны нэр хүнд өсөж, тасралтгүй цувах жуулчин гийчдийн тоогоор төрийн санд мөнгө урсана. Чөтгөрт ном унших зав ч олдохоо болив. Чөтгөрийг чулуугаар жонглер тоглох, нуурын уснаас гараараа загас шүүрэх үүрэг ирэв. Өдөржин дасгал сургууль хийгээд шөнө нь нойргүй хонох түүнд амрах зав ч ховорхон.

Тун удалгүй нэгэн жигтэй юм болохыг үзэв. Нуурын усанд нэгэн зүйл матартай төстэй аймшигт амьтан бий болжээ. Хэрэгт дурлагчид урьд урьдынхаасаа илүү шавлаа. Луугийн тухай "домог" ертөнцийн чихэнд таржээ. Жилд хэдэн сая жуулчид ирэх болов. Жуулчдад зориулж "олимпийн хотхон" шиг орон сууцны хороолол барилаа. Өндөр үнэтэй валютын барааны дэлгүүрүүд, хоолны газрууд, "Луу унасан чөтгөр" гэдэг казино хүртэл бариадахлаа. Нам гүм ноёлсон тайга хүний хөл хөдөлгөөн, дуу чимээ тасрахгүй их хөлийн газар боллоо. Зургийн аппарат, камер барьсан жуулчдын хөлд хөвч тайга дарагдав.

Хөвчийн нүдэн нууранд гэнэт бий болсон "лууг" зориудаар хийсэн "урхи" байсан гэж бүү бодоорой. Энэ бол хэний ч санаанд ороогүй гэнэтийн "бэлэг" байлаа. Эрдэмтэн судлаачид, тэр битгий хэл тусгайгийн салаа луунд ойртох гээд хийлдэг завьтайгаа сүүлээ шарвах лууны сүр хүчинд дийлдэж, нуурын хүйтэн усанд хөмрөн унасаныг олон хүн нүдээрээ харжээ. Буу зэвсэг агссан тусгай бэлтгэсэн дайчидтай моторт завь явуулахад луу усны мандалд араа шүд нь ярзайсан том толгойгоо ил гаргаж, аянга цахилгаанаар тургин сөнөөхийг олон орны зурагтын сувгаар харуулсан билээ.

Гагцхүү түүнийг илбэдэн "тайтгаруулсан" нэгэн байсан нь нөгөөх "чөтгөр"хүн". Шөнийн "шоу"-гаа үзүүлж байсан чөтгөрийн дэргэд луу дөхөн ирж нуурын захад сэрвээгээ харуулан зогсоход "буг чөтгөр" ус руу ойртон дөхсөөр лууны аймшигт соёо бүхий хошуун дээр гарч явсаар нуруун дээр нь гарав. Түүний энэ зоригт үйлдлийг хүлээж байсан луу нуурын эргээс холдож, цаашлан хөвөхөд чөтгөр нуруун дээр нь циркийн жүжигчин шиг үзүүлбэр үзүүлэн, морь унасан хүн шиг нуурын усанд зугаацан давхина.

Энэ бүгдийг харсан хэн ч гэсэн кино үзэж байгаа мэт санагдах агаад энэ бол бодит явдал гэдгийг ойлгоход эхэндээ хэцүү. Нуурын мандлаар их ус цагаан хөөсөөр цахруулан давхих луу унасан чөтгөрийг алмайран гайхаж, амьсгал даран ширтэх хүмүүс чөтгөрийг буцан ирж түүдэг галын дэргэд цоор хөгжмөө уянгалуулан тоглох хүртэл нэг хэсэг бодит байдлаас холдсоноо ойлгож, биеэ чимхэн хуучин хэвэндээ орно. "Тоглолт"-ын үнэ байнга нэмэгдсээр нэг шөнийг нуурын эрэгт ийн өнгөрөөхөд таван мянган доллар болов. Гэвч ертөнцийн гайхамшгийг үзэх хүсэл даанч аугаа байлаа.

Тэгтэл нэг шөнө тэнгэрийн зүгээс бөөн гэрэл цацарч байсанаа лууны биенээс улаан, ногоон, цэнхэр, шар гэрэл ээлжлэн анивчиж, уртаас урт далавч сунган гарч ирээд, чөтгөрийг суулган тэнгэр огторгуй руу гэнэт нисэн одов. Харж байсан хүмүүс бүгд уулга алдан гайхан хоцорчээ. Нуурын жуулчдын хамгаалалтын газрын дарга ерөнхийлөгч рүү яаран утастдахад ерөнхийлөгч араас нь пуужингаар устгах даалгавар өглөө. Гэвч ар араас нь тавьсан пуужингууд тэнгэрт анивчих гэрлийн үзүүрт хүрээд өөрсдөө дэлбэрлээ...

Үймэн шуугисан олон учраа мэдэхгүй шоргоолж шиг бужигнаж байх хооронд сансрын хөлөг болж хувирсан луун дотор суугаад "чөтгөр"хүн" өөрийн "холбоо" барьж анд бололцсон харийн гараг руу нисэж явав. Тэр одоо дэлхийн хүмүүсээс "уйд"-жээ. Тэд түүнийг төрөхөөс нь эхлээд "хүн" гэж үнэлээгүй тул өөрийг нь "хүн" гэж ойшоож "ойлгосон" огт үзээгүй, огт дуулдаагүй алс холын гараг руу нисэж явна. Нууранд гэнэт "ирсэн" луу бол харийн гарагийн илгээсэн сансрын хөлөг онгоц байсан юм. Чөтгөр-хүний хүссэнээр тэд асрамжийн газар цоожтой өрөөнд хориотой байхдаа үздэг байсан үлгэрийн номны зургаас төсөөлсөн амьтныг дүрслэн хийсэн хөлөг онгоцыг илгээхэд чөтгөр-хүн хүмүүсийн адил тэднээр өөрсдөөр нь даажин хийж хэсэг "жүжиглээд" одсон бөлгөө.

Өөртэй нь адилхан гэрлийн бүрхүүлтэй "хүн" амьдарч болох алсын гараг руу нисэж явахдаа чөтгөр-хүн хэзээ нэгэн цагт эх дэлхийдээ эргэж ирнэ гэж бодлоо. Тэр гарагийн хүмүүс түүнийг энэ өрөөл дутуу хүний оронцог болсон чөтгөрийн дүрснээс нь салгаж өгөхөөр болжээ. Яагаад гэвэл чөтгөр хүн өөрийгөө ингэж өөрчилж өгөхийг тэднээс хүсэн гэрэл дохиогоор захиа явуулдаг байсан. Түүний энэ муухай дүрсийг өөрчилж өгөөч гэж дэлхийн хүмүүсээс тусламж хүссэн бол хэн ч ам нээхгүй байсан. Түүнд гар сунган ганц зоос өгөх буянтан олдохгүй байх сан. Харин түүний энэ аймшигт "царай муутай"-г ашиглан "үзүүлэн" болгон мөнгө олох ухаангүй, сэтгэлгүй хүмүүс олон байсан билээ.

Хүн хүнээ хайрлан хүндэтгэх ёс устан арилж байгаа энэ асуудал ч чөтгөр-хүний сэтгэлийг зовоосон сэдвийн нэг байсан. Огторгуйн хар "нүх"-нээс олгойдон гарч байгаа муу хий дэлхийн агаар мандлыг цоолон орох нь ихэссэн. Хүмүүс өөрсдөө энэ бүхний эхлэлийг тавьсан. Байгаль дэлхийтэйгээ буруу харьцаж, зөвхөн олз омог, өнөөдрийнхөө төлөө амьдарч байгаа хүн төрөлхтөн дэлхийгээ сөнөөж байгаа билээ. Дэлхийн дулаарлаар үүссэн озоны хийн бүрхэвч цоорч эхэлсэн нь чөтгөр шуламс, буг ороолонгуудын сүнс хоргоддог "хар нүх"-ний ангалаас хүн төрөлхтнийг хөнөөх муу санаа, мунхаг хилэн, шунал тачаал, аминч үзэл, заль мэх, хэрүүл маргаан, хардалт сэрдэлт, хорон явуулга, хов жив, хараал жатга бүхнийг илгээж, мөхөл сүйрлийн замд хөтөлдөг.

Тэр ч учраас чөтгөр-хүн дэлхийн өөрийгөө авран хамгаалах агаар мандлын давхаргыг сайжруулан, муу энерги орох замыг хаах том хөтөлбөр зохиогоод, хүний гарагт одлоо. Үзэгдэшгүй муу муухай бүхэн, сонсогдошгүй шившигт явдлууд орж ирэх зүү орох сиймхий ч байхгүй болтол агаар мандлын хамгаалалтыг өөрчлөх хэрэгтэй гэдгийг чөтгөр-хүн нэвт ойлгосон юм. Хүн төрөлхтөний нэрийн өмнөөс тэр явж байна. Түүнийг өөрийг нь хүн төрөлхтөнд оруулж "тооцоогүй" байхад тэр тэдний өмнөөс их хэргийг сэдэн, алсыг зорино. Зорин очих гарагийнхаа агаарын хамгаалалтыг судалж, дэлхийн ирээдүйг аврахыг тэр хүсчээ.

Тэр очоод эх дэлхий рүүгээ "мэдээ" явуулна. Түүний мэдээг "солиот" хүлээж авна. Солиотыг чөтгөр-хүн "эрдэмтэн" болтол "эмчилсэн " болохоор түүнд найдаж байлаа. Харин "солиот"-ын үгэнд хэн итгэх вэ? Энэ л түүнийг зовооно. Хүн "хүн"-ийхээ үгэнд итгэхээ больчихсон нь хамгийн аймшигтай. Хүн "хүн"-ийгээ хайрлахаа байчихсан нь хамгийн аюултай. Үүнд л тэр хамгийн их санаа "зовж" байлаа.

2012-10-23