Болор-Эрдэнэ гэх бүсгүй хүний нэртэй боломжийн залуу боловсролын салбарт овоо хэдэн жил мэргэжилтнээр ажилласан нэгэн. Хэдийгээр нас 30 гарч яваа ч тэрүүхэндээ ахлах мэргэжилтэн албатай билээ. Дорнодын буриад гэх энэ эр тал газрын хүн гэсэндээ талбиун бодолтой, тохитой төрхтэй нэгэн тул тийм алба хашдаг нь ойлгомжтой. Түүний үндсэн ажил нь томилолтоор явж ТББ-уудтай хамтран хөдөөгийн уул талаар соёлын үр тарин, том, бага сургалт, семинар зохиох болон гардан удирдах юм. Энд өгүүлэгдэх болсон явдал ерээд оны сүүлчээр тохиосон бөлгөө. Тэр удаа төрийн болон ТББ-ын хамтарсан нэгэн сургалтыг алс баруун хязгаарын Баян-Өлгий аймагт удирдан зохион байгуулах хэрэгтэй байлаа. Сургалтын багийнхан агаарын хөлгөөр алсын энэ нутагт хөл тавихад ёстой хачин зүйл тохиожээ. Онгоцны буудлаас өгсүүлээд буурчийн газар хүртлээ олон хэлийн хүнтэй учирчээ. Казах, халх, урианхай, тува, дөрвөдүүдийн шулганаан, шуугиан тэднийг Монголд биш, харийн нэгэн оронд яваа мэт сэтгэгдэл төрүүлнэ. Урт хар хүрэмтэй, толгойгоо уутан цагаан даавуугаар ороосон, үндэсний хувцастай казах нөхдийг харахаар Арабын ертөнцөд хөл тавьсан мэт санагдах нь зүйн хэрэг. Өлгий сумын төвийн албан байгууллагуудын хаяг, шошго ч халх, казах хэлээр хослох нь нүдэнд нэг л дасахгүй байв.

МУИС-д оюутан байхдаа казах оюутнуудтай халхаар үг сольж явснаас яг нутагт нь зогсоод ярилцаж үзсэн биш, түүнд сонин байх нь мэдээж л дээ. Аймгийн төвийг ажихуй арай өөр дүр зураг үзэгдэх шиг. Шовгор оройтой мусульманы сүмтэй газар тэгэхэд Монголд бараг байгаагүй гэхэд болно. Энэ бол бусдаас ялгагдах онцгой шинж тэмдгийн зөвхөн нэг нь бөлгөө. Монголын ихэнх аймаг нэг загвартай л даа. ЗДТГ-ын байр нь бүгд ижил. Байрлал нь хүртэл адилхан. Төв шуудангийн барилга нь бүгд гурван давхар агаад саарал өнгөтэй билээ. Тэнд ч тийм байв. Аймгийн эмнэлэг, сургуулиуд газар зүйн байрлалаараа төвийнхөө зүүн урд оршдог нь ч ижил харагдана. Тэгээд музей, банк гээд ерөнхийдөө нэг загвар, өнгө, байрлалтай ажээ. Харин хаяг нь хасаг, халх хэлээр хосолсон нь нэг л өөр улсын хот, суурин мэт ээ.

Бас зарим газрын хаягийг орчин үеийн жишгийг дагуулан англи, солонгос, хятадаар бичжээ. Энэ мэтийг ажсаар яваад аймгийн ЗДТГ-ын зочид буудалд ирж өрөөгөө аван тухалсан байна. Үйлчлэгч нь болох өвөрмөц төрхтэй өндөр шар казах бүсгүй Улаанбаатарт сургууль төгссөн учраас монголоор ёстой л ус цас нь цаанаа л нэг өөриймсөг авай. Тэрбээр жожигтоо ч бус, жаргал цэнгэл хөөцөлдөх гэсэндээ ч биш, тав тухаа бодон ганцаараа люкс өрөөнд оров. Сургалтад хамрагдах баруун бүсийн аймгуудын төлөөлөгчид ч иржээ. Бие, биенээ таньдаг болоод ч тэр үү хонь, хурга нийлсэн мэт хөл хөдөлгөөнтэй байлаа. Хаа очиж овоо олон хоногийн сургалт байв.

Алсын нутагт зохиож буй 10 хоногийн сургалт урт хугацаанд орно л доо. Энэ нь аймаг, орон нутагтай овоо танилцаж амжих хугацаа юм. Ихэнх сургалт, семинар үсрээд л гурван өдөр явагддаг цаг үе билээ. Швейцарийн хагжлийн хөтөлбөрийн энэ мэт сургалтууд орон нутгийнханд овоо өгөөжтэй болохоор нэг хийснийх нэлээд сайн зохион байгуулчихъя гэж боддог бололтой. Сургалт ч эхлэв. Өглөө есөн цагаас оройн 18.00 цаг хүртэл сургалтаа хийгээд 19.00 цагаас оройн хоолонд ороод бусад цаг нь сургалтад суугсдын чөлөөт цаг болох нь мэдээж юм. Мань хүн очсон оройноосоо л баахан уйдах янзтай болоод ирэв. Орон нутгаас ирсэн төлөөлөгчид оройн хоолондоо орчихоод хэд гурваараа хэлхэлдэн наргицгаах ажээ. Тэдэнтэй нийлэлтэй биш гадуур гарч хотын ерөнхий төлөвтэй танилцахаар салхинд жаал алхав.

Улаанбаатарыг бодвол ууж идсэн, согтуу хөлчүү хүмүүс харагдсангүй. “Тамаша баар” гэсэн анивчсан улаан гэрэлтэй хаяг бүхий газрын үүдэнд харин залуусын хөл хөдөлгөөн шигүү үзэгдэнэ. Түүгээр ороод гаръя гэж шийджээ. Үүдэнд нь зогссон залуус харин халамцуу байлаа. Тэд Болор-Эрдэнийг ихэд сонжсон байртай харцгаана. Ингэх нь ч аргагүй бөлгөө. Энэ бөглүү газар явуулын хүмүүсийг андахгүй л дээ. Гэхдээ хоргоож үг өдөж төвдсөнгүй. Яваад орвол ягаан неон гэрэлтэй сүүмгэр өрөөнд дандаа залуус суух нь хотын бааруудаас нэг л өөр санагдана. Эндхийн бүсгүйчүүд хотынхон шиг эрээ цээргүй биш гэдэг нь үнэний ортой мэт. Түүнийгээ дагаад хормой хот чангатай ч гэгддэг билээ. Эрүүл мэндийн судалгааны нэгэн материал харснаа гэнэт санав.

Түүнд өгүүлснээр бөөр бөгс, бэлгийн замын өвчин бараг үгүй аймаг ажээ. Тэр нь ч аргагүй юм байх. Булангийн нэгэн ширээнд суугаад захиалга авахыг хүлээн суухуй дор юу харсан гэж санана. Баарны үйлчлэгч нь өндөр гоолиг, үзэсгэлэнтэй хөөрхөн орос бүсгүй байх нь тэр. Ёстой л эвэртэй туулай үзнэ гэгч нь энэ байх гэмээр цочирдон гайхжээ. Оросоор чөлөөтэй ярьдаг болохоор ойлголцож цөхөх зүйл байсангүй. Цагаан архи 200 граммыг захив. Архиа шимэнгээ ажиглалт явууллаа. Үйлчлэгч бүсгүй анхаарлыг нь гойд татах нь мэдээж. Бараг хотод тэр бүр орос гоё бүсгүй үйлчилдэг баар үгүй билээ. Өндөр нь метр 70 см-ээс намгүй агаад өгзөг, цээж тэнцүү нь эгдүүтэй харагдана. Хөдөлгөөн нь тэр чигээрээ биелгээ, бүжиг мэт ажгуу. Яаж яваад орос бүсгүй энэ бөглүү газар ажилладаг юм бол гэсэн бодол санаанаас нь гаралгүй зовооно. Нутгийн залуусаас санаа зовоод түүнийг шүлэнгэтэн ажиж буйгаа мэдэгдэхгүйг хичээв. Зөвхөн хулгайн нүд илгээж суулаа. Болор-Эрдэнэ бол бүх юм нь жигд, жирийн нэг нүдэнд дулаахан боловсон эр билээ.

Тэр орос хүүхнийг харахын тулд согтотлоо уултаа биш урдахаа татаад босов. Энэ мэтээр гурван орой мөнөөх бааранд саатаад дөрөв дэх орой тогтсон цагтаа очвол хүнгүй шахам байв. Захиалдаг 200 граммаа захиад суутал захиалгыг нь барьсаар ирсэн орос бүсгүй өөрөө үг өдөх нь тэр. Хажууд нь суунгаа ийн асуужээ. “Та оросоор их сайн ярих юм. Өмнө нь манайхаар ордоггүй хүн харагдсан. Та хаанаас яваа юм бэ?” гэжээ. Болор-Эрдэнэ бүгдийг тайлбарлаад, нэрээ хэлэн танилцав. Түүнийг Ольга гэх бөгөөд Алма-Атыд амьдардаг оросын казак гэнэ. Ах нь найз нартайгаа энд баар ажиллуулаад жилийн нүүр үзсэн байна. Бүх бараагаа тэндээс татдаг тухайгаа ч ярив. “Энд их уйтгартай байдаг. Хүн танихгүй болохоор хэцүү. Ярих ч хүн олдохгүй. Согтуу залуустай хэрэлдэж өдрийг бардаг. Ихэнх нь орос хэлэнд сайн биш. Та буцах болоогүй бол орой ирж ноормоо үнэгүй ууж байхгүй юү” гэсэн нь их л өөриймсөг санагджээ.

Сургалт үргэлжилсээр хоёр хоногийн дараа өндөрлөхдөө тулжээ. Тэр энэ орой өөр зорилготойгоор өнөө баараа зүглэв. Ольга хөөрхөн инээд цацан их л өөриймсөг угтах агаад үнэгүй хүртэх хувийг нь авчирав. Тэрхэн зуур хэдэн үг сольж амжсан нь энэ. “Ах нь хөдөө аймгуудад томилолтоор яваад гурван сар болж байна. Гэрээ ч, гэргийгээ ч санаад хэцүү юм. Чи бид хоёр хоёулаа гадны улс болохоор нуух юм юу байх вэ. Би нөгөөдөр буцна. Маргааш орой ойлголцчихоор аятайхан бүсгүй олдох болов уу” гээд тулгаад хэлж орхив. “Хэрэв та хүсч буй аваас бололгүй яах вэ. Маргааш тарахын алдад буюу 22.00 цагт хүрээд ир” гээд их л жоготой инээжээ. Маргааш нь болзсон цагтаа очвол булангийн ширээнд түүнийг суулгаж орхиод тэнд байсан залуусыг “Тусгай ажилтай” гээд тараав. Зарим нь нэлээн бухимдсан ч хүний хүнийг яалтай билээ. Ганц хоёроороо гарч одоцгоожээ. Тэгээд хаалгаа дангинатал цоожлон ширээн дээр нь амттан өрж гарчээ.

“Русская водка” тавихаа ч мартсангүй. Ийнхүү идэж уунгаа ярьж эхэлцгээв. Хоёулаа ч нэлээн халаад иржээ. Казачка пиво сайн уудаг нь мэдэгдэв. Тэгээд нөгөө хэлснээ сануулбал “Бэлэн, бэлэн” гэжээ. Хаанаас ямар амьтан гараад ирдэг юм бол хэмээн хүлээж суусан ч хэн ч гарч ирсэнгүй. Аргаа бараад “Өнөө хүүхэн чинь хаана байгаа юм бэ?” гэвэл цэнхэр туяатай цоглог нүдээ талимааруулаад “Би өөрөө байж болохгүй юү” гэх нь тэр. Гэнэтийн ийм үгэнд цочирдсон Болор-Эрдэнэ гацаж орхижээ. Арай ядан “Тоглоогүй биз” хэмээн хэлэхчээ алдсан байна. “Тоглоогүй ээ” гээд тормолзоно. Тэгвэл бүр ч сайн гээд үнэн худлыг нь шалгахаар өөр рүүгээ татвал налаад ирэх нь тэр. Үнэнийг хэлэхэд өмнө нь орос бүсгүйтэй учир ургуулж яваагүй болохоор нэг л өөр болоод өдөөлт ихтэй ажээ. Өнөө “юм” нь үгэнд орохоо өнгөрсөн бололтой. Үнсэх, озохыг хослуулан үс гэзгийг нь илэн, базан ноцолдож эхлэв.

Тэрээр “Түр хүлээ” гээд гараас нь татаж босгон ханан дахь хаалгыг онгойлгон орж явчихлаа. Хачин цэмцгэр ганц хүний эмх цэгцтэй өрөө санж. Зурагт, хөргөгч, буйдан гээд бүх зүйл байлаа. Ширээгээ оруулж ирээд наргианаа үргэлжлүүлэн үнсэлцэн суув. Болор-эрдэнэ “Ум хумдаа” бушуухан яарч авай. Тэгэхдээ биеэ барьзнаж байлаа. Ольга айлын ганц охин юм байна. Үерхдэг залуу нь цэвэр казак өөрөө орос, казакийн эрлийз ажээ. Өнгөрсөн жил Алма-Атагийн багшийн сургууль төгссөн ч олигтой ажил олдохгүй болохоор энд ирж ажиллажээ. Түүний хөх орос бүсгүйчүүдийн ерөнхий шинжээр өвөр дүүрэн байв. Тэгэхдээ унжаагүй цулцгар ажээ. Харин бэлхүүс нарийн, өгзөг тонтгор, чанга нь мэдрэгдэж байлаа. Өвдөг гуяар нь оролдон өгсүүлсээр салтаа саамыг нь тэмтрэхүй түүнийг жинхэнэ тачаадуулж орхив бололтой амандаа үглэн хэл амаа соруулах бөгөөд өөрөө ч өмнөөс ёстой хөхөж өгөв. Тэр тун сурамгай хийгээд бас нүүрэмгий болох нь үеийн монгол охидоос их л өөр юм шиг санагдана. Ноололдонгоо өөрөө санаачлага гарган Болор-Эрдэнийн хувцсыг тайчиж эхлэх нь зоримог гэж жигтэйхэн. Хоёр нүд нь сүүмийж ирээд л уухилан үглэн дайрах нь бараг өөрийг нь эзэмдэхээр догшин авай. Болор-Эрдэнэ ч зөрүүлээд хувцсыг нь тайчиж гарлаа. Хүний газар бүсгүй хүн, тэр дундаа орос хүүхэн тэгнэ гэхээр сонин ч юм шиг. Тэр нь хуял тачаалыг нь улам өдөөж байв. Одоо ганцан орос хүүхнийх ямар байдгийг үзэх, мэдрэх л үлдлээ. Чармай нүцгэлсэн хүүхнээ дарж аваад дураар үнгэн, доогуур нь оролдож эхлэв. Тэр орь дуу тавин тачаадах нь Европын хүүхнүүдийн ерөнхий шинж төгөлдөр ажээ. Дөрвөн мөчийг нь дэлгэж байгаад сунадаг бороо салтаа чигт нь явуулж орхитол нэгэн зөөлөн нүх рүү бараг пүлхийтэл орох ажээ. Орос охин нэгэнтээ нумрах аядсанаа Болор-Эрдэнийг ууцаар нь тас тэврэн өөртөө наагаад өгзөгийн наадааныг дураар хийж эхлэв.

Түүний тонтгор хүчирхэг бөгс мань эрийг бараг үсэрч буутал дороос нь цохино. Авааль эхнэр нь ингэдэггүй болохоор тэр бараг тогтож ядан байв. Урт хумсаа нуруунд нь шигтгэн, базлан, уухилан орь дуу тавих нь самнуулж байгаа ярдаг ямаа аятай ажгуу. Орос хүүхний юм уужим мөртлөө өөрөө агшиж, сунадаг мэт нь сонин. Ямар ч байсан мань хүний эрхтэний тээрхийг бараг амаар таалах адил хөхөв. Булбарай зөөлөн бие нь халуу төөнүүлэн дороос тулах бөгөөд хамаг биеэ хураан хөвчлөн хөдлөх нь адтай. Орос хүүхнүүд сексийн үед бараг ухаан солиордог бололтой. Амаа ангайн хэлээ булталзуулаад нүдээ анин амьсгаа түгжин хэсэг хөдөлгөөнгүй болсноо гэнэт “Оох” гээд уртаар санаа алдах нь ханаж цадсаны шинж байв. Үүнийг хүлээж байсан мань эр жинхэнэ болгож өгөөд савных нь амсар дээр шингэнээ асгаж орхижээ. Орос хүүхний охоо шидтэй юм шиг мөртлөө шинхэг/хулмас/ ханхлах нь нэг тиймэрхүү ажээ. Гэхдээ архи, тамхины үнэрт дарагдаад арай гайгүй ч юм шиг санагджээ. Тэр хоёр тэврэлдэн жаал хэвтсэнээ тамхилан Болор-Эрдэнэ хатуу “юм”-аа, тэрбээр шар айраг шимэн цангаа тайлж хүч сэлбэжээ. Тэд нэг их согтоогүй бараг яг таарсан тул ядарсангүй. Тэгээд ч залуу халуун нас байна даа, нахина даа гэх шүү бодол тээн ахул Ольга түрүүлээд санаачлагыг авч эхлэв. Тэрбээр дээр нь мордоод сууж орхилоо. Тэгээд тонгойн хэл амаа хөхүүлэн, гиншин тачаадаад эхэлжээ. Залуу эрийн илд ч заналтай гэгч нь сэрэлгүй хаачих билээ. Дороос нь ганцхан хүчтэй олиод бараг аарцагт нь тултал углажээ. Ольга мансууралдаа автан бүсэлхийгээрээ найган займчина. Үеүе хүчтэй босч суух нь түс, түсхийх чимээ хадаана. Бэлэг эрхтэн хугарчихгүй байгаа гэх болгоомжлол төрснийг нуух юун.

Болороо Ольгагийн бүсэлхийгээр тэврэн өөр рүүгээ татах үед тэрбээр хүчтэй ондолзон, толгойгоо сэгсчиж байлаа. Яг л хар тамхинд мансуурсан залуус бүжих шиг галзуурсан болов уу гэмээр туялзана. Болороо дороос нь нумран юмаа аль болох гүн оруулахыг эрмэлзэх авай. Хэдхэн хормын өмнө тавьчихсан болохоор энэ удаа нэлээд удах янзтай. Энэ нь Ольгад ч таатай байгаа бололтой гинших, орилох хослуулан булгих нь даан ч эмнэг бөлгөө. Ольгагийн өгзөг түүний доод хэсгийг бараг бүрхэх нь холгүй байлаа. Тэр хоёр хүч, сэтгэл нийлэн байж зэрэг шахуу дур ханав. Орос хүүхэн тавихаараа хамаг биеэ хөвчилдөг юмсанж. Харин эхнэр нь сулбайж орхидог билээ. Тэгэхдээ эхнэртэйгээ тэгтэл эрээ цээргүй хийдэггүй нь ойлгомжтой. Арай өөр хүрээнд бололгүй яахав. Мөн л хоёул хэсэг тэврэлдэн элдвийг шивнэн хэвтэв. Ольга энд ирээд бас ч үгүй удсан учраас багагүй хагсаж байсан нь илэрхий. Нүд нь очтон, нүүр нь туяараад ирлээ. Тэр үнэхээр ангаж цангасан ажээ. Уг нь Болор-Эрдэнэ түүнийг ноолж ноцож баймаар юм. Тэгтэл тэр түүнийг оролдож ноолох нь дэндэв. Жаал амрахыг санал болгоод 50 грамм татангаа тамхиллаа. Монгол хүүхнүүд сексийн дараа биеэ бушуухан далдлахын түүс болдог бол орос хүүхэн шал тоодоггүй юм байна. Шав шалдан босч суух нь дэндүү чөлөөтэй харагдана. Оросууд залуудаа гоолиг сайхан байснаа нас нь явахаар нэг л навсайгаад ирдэг хуультай. Бүдүүн тарганы туйл болсон шар авгай болчихдог бөлгөө. Орчин үеийнхэнд арай өөр байж болох л доо. Ольга зүгээр хэвтэж ер чаддаггүй юм уу эсвэл түүнд ч сонин байгаа юм уу сав л хийвэл энэ тэрүүгээр нь оролдоно. Тэр энэ удаа эр хүний эмзэг цэг болох хуухнагийг нь тэмтэрч хэвтэв. Цаг шөнийн 02.00 цаг болжээ.

Гэвч унтах хүсэл байсангүй. Өөр хүүхэнтэй бол хамаа байж уу дахиад учрахгүй гэх биш орхиод унтаж л орхино. Орос хүүхэн тэр бүр олдохгүй тул шөнөжин “нухаж” авахыг чухалчилж авай. Залуу, залуу гэвч маханбодийн хүчин чадлыг яалтай. Жаал амарч сэргэхийг хичээв. Архийг ч гэсэн тунгаар хэрэглэж буй тул харин ч сайхан таарч байсныг өгүүлэх юун. Хэт согтчихвол хурьцах тухай асуудал үгүй болох хойно. Сэргийлэлгүй яах билээ. Хамгийн гол нь ховор тохиох “хоол” учраас олон гэхээсээ илүү олигтой амтлахыг хичээсэн нь мэдээж. Дараагийн байрлалаар “Задная позиция” сонгов. Өндөр, гоолиг бие өмнө нь суналзана. Нуруу, ууцыг нь илэн үнсэж байгаад “агтаа” босгоод авлаа. “Дөрвөн хөллөсөн” орос бүсгүйн шар үстэй эрхтэнг яран орох эрхтэн нь янзын хатуурсан байв. Бараг багахан гадас шаачих шиг болоо биз, ухасхийснээ орилоод хөдөлгөөнгүй болж орхив. Нуруун дээр нь зугуухан даран хотойлгоод өшөө лав оруулахын тулд араас нь сайн шахаж өгөв. Түүний ягаан туяатай нимгэн шар арьс өнгөлөг болоод булбарай гэж жигтэйхэн. Хоёр мөрнөөс нь хойш аажуухан чангаах зэргээр эрхтэнээ улам тулгаж байв. Ольга гэнэт тачаадав бололтой бөгсөө хоёр тийш савлаж гарлаа. Тонгойн их биеэрээ дээрээс нь дараад хэвлийг нь илэн ирвэгнүүллээ. Тэр гиншиж эхэлсэн нь бэлэн болсных гэлтэй. Болор-Эрдэнэ өндийн алсыг харангаа цохиж эхлэв. Болдоггүй бор нь буулгүй удах шинжтэй. Ойрхон хоёронтаа тавьчихсан эрхтэн удалгүй ч яахав. Харин ч босч байгаа нь их юм. Аргагүй л залуу насны ид хав гэхээс яах билээ. Араас нь хийхээр эр эрхтэн бүр лав ордог нь зарим эмэгтэйд таалагддаг ч жижиг биетэй эмэгтэйд тулж сав санхыг нь өвтгөх тал бас бий. Тэр бүхнийг санан барин цохиж байв. Ольга улам хойш оцойнгоо түлхэх нь нэг их тулж бариагүйнх биз ээ. Араас нь хийхэд өмнөх байрлалаас арай бариу мэт санагджээ.

Тэр хоёр жарган ноололдон загас наадуулж дуусав. Болор-Эрдэнэ нэгэн эротик кинон дээр гардагчлан яг тавихдаа эрхтэнээ сугалан сүнгээ нуруу, ууцыг нь нялан асгажээ. Үрийн шингэн цэхэр өнгөтэйг бараг анх харж байгаа мэт ажиглажээ. Нэлээд зуурамтгай эд нуруун дээр нь зунгааралдан урсаж харагдсан билээ. Тэр хоёр хайран цагаа хороохгүйн тулд 04.00 цаг дээр сэрүүлэг тавин түр зүүрмэглэн нүдний хор гаргахаар шийджээ. Гурвантаа учирч нэлээдгүй ядарсан хоёр унтаж орхиж. Сэрүүлгийн дуу хангинангуут сэрвэл давсаг чинэрч байна гэж жигтэйхэн. Ольга ч сэрчихлээ. Биеэ суллаж ирээд суналзсан шар охины хагас нүцгэн биеийг хальт харахуй хуял тачаал сэрэх нь даанч урамтай. Ямар байрлалаар хийх вэ гэж бодтол Ольга санаанд оромгүй санаа гаргажээ. Тэр амаар таалмаар байна гэсэн байна. Эр хүн л болсон хойно элдвийг үзэж ханах биш дээ. Тэр жил нэг биеэ үнэлэгчид хөхүүлснээ саналаа. Монгол охид, бүсгүйчүүд, тэр дундаа авааль гэргийнхээ аманд барилтай биш. Номоос уншиж, киноноос харж явдаг монгол зан өрөвдмөөр. Тэгтэл оросуудад жирийн үзэгдэл бололтой. Түүнийг өмнөө зогсоогоод өөрөө өвдөглөн суугаад нүдээ хагас анин шуналтай маягтай ч энхрийхнээр долоож, үнхэж, хөхөж гарав. Бас л сонин эд ажээ. Эхлээд жаахан биеэ барьж байснаа гарынх нь таталт, түлхэлтийг даган хөдөлж эхэллээ. Яг л хурьцах адил мэдрэмж төрөх нь хачин. Тэгсхийгээд тэснэ, тэснэ гэхэд яаж тэсэх билээ гэхчээр тавих дөхөөд сонин мэдрэмж төрөөд ирэв. Үүнийг анаж байсан мэт Ольга гэнэт эрхтэнийг нь амнаасаа гарган орон дээр гарч дээш харж хэвтээд хийхийг хүсэв. Гантайтал боссон эрхтэн ялалтын хаалгыг яран орж янцаглуулан бүлж гарлаа. Орос хүүхнүүд нэлээд янгууч бололтой. Юу ч болоогүй байхад ёолон, орилох нь янзтай. Уг нь сексийг ийнхүү ичгүүр сонжуургүй хийх нь аятайхан юм шиг санагдавч насан туршийн ханьдаа элдвийг санал болгоод байлтай биш.

Тиймээс эрчүүд голдуу энэ л дутууг нөхөхийн тулд нууц амраг энэ, тэр сонгодог буй за гэх хөгжилтэй ч юм шиг, хөгийн ч юм шиг бодол хөвөрнө. Бодлоо азнасхийн болсон явдлаа үргэлжлүүлэхээр санаагаа төвлөрүүлэхийг хичээв. Айлын боов амттай гэдэг шиг харь үндэсний хүүхэн хачин сонин болохоос харин бүх юм өнгөрсний дараа хоорондоо тийм ч онцын ялгаагүй болох нь мэдээж шүү дээ. Тэр даруй даа сонин, хачин гэж жигтэйхэн л дээ. Хөёр хөлийг нь тэлж, хүзүү хоолойг нь шимэж байгаад тавилаа. Ольга эвхрэлдэн, мушгиралдан муужгайн авир гаргах нь их л тачаалтайн илрэл юм. Ийм тачаангуй залуу бүсгүй энд яаж удах билээ. Тэсэхгүй л байх даа. Улаанбаатар-Өлгий даанч хол юм. Түүнээс Улаанбаатар-Дархан дайны бол хагас, бүтэн сайнд зочлоод байлгүй яахав гэх зэргийг бодолхийлэн хэвтэв. Хоёр цаг орчим унтчихсан болохоор нойрмоглохын зовлон тохиосонгүй. Тэгээд ч яс 100 грамм татчихсан нь харин ч сэрээж орхижээ. Ольга ч энэ удаа орос хүн гэсэндээ хатуу юмнаас нь мөн л 100 граммыг татчихсан болохоор сэргээд иржээ. Тэр хоёр элдвийг хөөрөлдөн, тэврэлдэн, тамхилан хэвтэж байлаа. Болор-Эрдэнэ болдоггүй “бор”-доо талархаж асныг нуугаад яахав. Халамцуу хэрнээ хэд хэд нахина гэдэг ёстой л залуу насны ааг, омгийг илтгэсэн хэрэг ауй. Ольга ч мөн адил нь мэдээж. Тэр бусдыг бодвол нүүр амархан хагардаг болохоор өөрийгөө бага зовоодог хийгээд өрөөлд ч тээр болдоггүй нь таатай ажээ.

Өлгий-Улаанбаатарын онгоц өдрийн 15.00 цагт нисэх тул санаа зовох зүйл ч алга байлаа. Сайн унтаж амрах цаг мундах биш.
Онгоцонд унтсан ч гурван цаг элбэг амсхийчихнэ. Ольга ч “Тантай дахин учрах боломжгүйгээс хойш унтмааргүй байна. Надад ийм сайхан өдөр бас шөнө энд тохиохгүй шүү дээ” хэмээн үнэнээ ярих ажээ. Тэр туйлын үнэн ажгуу. Казахууд ийм явдал цээртэй учраас нутаг дээр нь элдэв ааш, араншин гаргаад байлтай биш. Түүнийг аминдаа дотроо өрөвдөж л байв. Гэнэт нэг зүйлд санаа зовон “Чи жирэмсэн болчихвол яана” хэмээн бараг илүүц, тэнэг гэхээр асуулт тавьчихав. Санаа зоволтгүй гээд босон харайснаа шүүгээнийхээ нүднээс “Постинар” гэх жирэмслэхээс 99 хувийн магадлалтай хамгаалдаг эм гаргаж ирэв. 12 цагийн зайтай хоёрыг уучихад 72 цагийн дотор үйлдсэн үүлэн борооны явдлыг аюулгүй болгодог шидтэн гэнэ. Орос бүсгүйчүүд аминдаа ийм л арчтай ажээ. Сэтгэлээ хөнгөлөн, санаа бодлоо хуваалцан ноололдон хэвттэл өглөөний нарны шаргал туяа орных нь толгой дээр хөшиг нэвт тусав. Энэ үед нэгэн эртэч хүмүүн цонх тогшсон нь Серик гэх архичин болчихсон багш эр гэнэ. Тэр ганцаар биш бололтой. Орос хэлтэй тул Ольгатай ганц хоёр үг солин сэтгэлийг нь онгойлгодог бөгөөд оронд нь өчигдрийн “юм”-ны шавхруу авдаг юм байна. Шавхруу ч гэж дээ, холиод савлачихдаг болохоос ориг архи л даа. Нэг удаа 0.75 грамм архи авдаг агаад боловсролтой хүн тул дахиж даварч зовоодоггүй гэнэ. Ольга сурмаг гэгч нь босоод хүссэнийг нь өгч явуулав.

Тэгээд бие засчихаад орж ирэнгүүт нь бариад авав. Энэ нь тэр хоёрын сүүлчийн наадаан болох тул нэлээд тухтай, үлдэцтэй хийхийн тулд эхлээд аман, дараа нь арын, тэгээд үндсэн байрлал гэх зэргээр сонгон солин байж хурьцвай. Шөнөжин ажилласан тул өнөөх илд нь энэ бүх ачааллыг давахаар номхорсон нь ч сайн хэрэг авай. Тэр хоёр жаргалын туйлыг эдлээд хувцаслан, нүүр гараа угаагаад хамт өглөөний зоог барив. Мэдээж хундага тулгахаа мартсангүй. Ингээд салах ёс гүйцэтгэх болоход Ольга түүнд том шилтэй “Русская водка”, эхнэрт нь Оросын набор, хүүхдэд нь орос чихэр тэргүүтэн боосон бэлэг өгөв. Болор-Эрдэнэд өгөх зүйл олдохгүйд хүрсэн тул өврийнхөө “паркер”-ийн бал бэлэглээд ханатлаа үнсэн тэврэлдээд санаа алдан гар барьцгаалаа. Хүн гэдэг их сонин амьтан юм. Өчигдөрхөн ор, дэрэнд орсон мөртлөө удаан нөхөрлөсөн адил дасацгаажээ. Хэн хэнээ мартахгүй, санан дурсаж явахаа андгайлалцаад Ольга Болор-Эрдэнийг үүдээрээ үдэн гаргаж өгчээ. Жижиг газрын зовлон их болохоор онгоцны буудлаас үдэж өгмөөр байсан ч яах билээ дээ. Алс баруун хязгаарт Алма-Атагийн бүсгүйтэй жаргасан нь ийм түүхтэй ажгуу.