2021-04-08УИХ-ын хаврын чуулганы нээлт болоод удаагүй байна. Чуулганыг нээх үед энэ хаврын чуулганаар хэлэлцэх хуулийн төслүүдийн жагсаалтыг танилцуулсан. Энэ чуулганаар Үндсэн хуулийн Газрын тухай хэсгийн 6.2-р заалтын хэрэгжилт болох Үндэсний баялгийн сангийн тухай хуулийг хэлэлцэх болсноо зарласан. 6-ийн 2-ын гол агуулга нь уул уурхайн баялгийн орлогыг Үндэсний баялгийн санд төвлөрүүлж иргэдэд тэгш, хүртээмжтэй хуваарилахад оршиж байгаа билээ.
Үндсэн хуулийн 6.2 заалтад байгаа төрийн өмч гэсэн бэхэлгээг нийтийн өмч болгоё гэсэн саналыг анх Монгол Улсын Ерөнхийлөгч Халтмаагийн Баттулга, Ерөнхийлөгчийн Тамгын Газрын Дарга Зандаахүүгийн Энхболд нар оруулж ирж байсныг та бүхэн санах байх. Тухайн үед МАН нь газар, түүний хэвлийг төрийн өмчид байх нь зөв гэсэн байр сууриа хамгаалснаар нилээд ширүүн маргаан өрнөсний эцэст төрийн нийтийн өмч болгон өөрчилсөн байдаг.
Тэр цаг үеэс эхлэн энэхүү зүйл заалт ард түмний дунд хэрүүл маргааны гол бай болж, өдийг хүртэл олны уур бухимдлын гол сэдэв байсаар иржээ.
УИХ-ын 2020 оны сонгуулийн үеэр эх оронч хүү Тулга 6.2-р заалтыг эсэргүүцсэн тэмцлээ эхлүүлснээр энэ асуудлыг олны анхаарлын төвд авчирч чадсан байдаг. Түүний тэмцлийн ачаар ямартай ч төр засгаас олон нийтийн төлөөлөллийг хамруулсан хэлэлцүүлэг зохион байгуулсан удаатай. Харамсалтай нь энэ хэлэлцүүлгээс нааштай эерэг үр дүн гарсангүй. Учир нь төр засгийг төлөөлж энэ хэлэлцүүлэгт оролцсон эрдэмтэд нь нийтийн өмч гэдгийг төрийн өмч, цаашлаад ард түмний өмч гэсэн утгыг агуулж байгаа гэж мушгин гуйвуулж тайлбарлаад, харин олон нийтийн төлөөлж ирсэн эх оронч төлөөлөгчид нь нийтийн гэдэгт гадаад, дотоодын нийтийн өмч гэсэн агуулга бий гэсэн байр сууриа хамгаалж хэрэлдсээр байгаад хурал өндөрлөснийг бид бүгд санаж байгаа байх.
Тэгэхээр Үндсэн хуулийн 6.2-р заалтыг хэрхэн яаж үзэх нь зохистой вэ? Энэ заалт Үндэсний аюулгүй байдалд ноцтой заналхийлж байгаа нь үнэн үү? Заавал энэ заалтыг оруулж ирж олон нийтийн бухимдлыг үүсгэх шаардлага байв уу? гэдэг талаар миний бие өөрийн байр суурийг хүргэхийг хүсч байна.
Үүнийг оновчтой тайлбарлахын тулд би та бүхэнд нэг асуулт тавъя. Хэн нэгэн гар, хөлөөрөө ямар нэгэн үйлдэл хийж байлаа гэж бодъё. Юм бичих ч, юм уу эсхүл хөл бөмбөг тоглож байна гэж бодъё. Энэ тохиолдолд түүний гар бичиж байдаг уу эсхүл тархи толгой нь бичиж байдаг уу? Хөлөөрөө бөмбөг тоглож байдаг уу, эсхүл тархи толгой нь бөмбөг тоглож байдаг уу? Ихэнх хүн хөлөөрөө л тоглоно шүү дээ гэх байх. Тэгвэл тархи толгой чинь би юм бичмээргүй байна, хичээлээ хиймээргүй байна, гадаа гарч хөл бөмбөг тогломооргүй байна гэвэл яах вэ?
Эндээс бид нэг дүгнэлт гаргах ёстой. Хүнд тархи толгой, цусны эргэлтийн систем, шөрмөсүүд зэрэг тэргүүлэх ач холбогдолтой эрхтнүүд байдаг байх нь. Мөн түүнтэй адил толгой, гар, их бие, хөл гэх мэт туслах эрхтнүүд байдаг байх нь. Эдгээр эрхтнүүд хамтран үйлдэл хийж байж л төгс үйлдэл болдог.
Тэгвэл ихэнх улс орнууд Үндсэн хуулийн Газрын тухай бэхэлгээг хийхдээ энэ араг ясыг ашигладаг. Үүнийг ойлгохгүй бол 6.2-р заалтын бодит утга, хор хөнөөлийг гүйцэд ойлголгүйгээр төөрөлдөж маргалдах нь жам юм. Манайд яг ийм зүйл болж байна. Энэхүү заалтыг зүтгүүлсэн ерөнхийлөгчийн багийн хуульчид нь ч тэр, эсэргүүцээд байгаа олон нийтийн төлөөллүүд ч тэр нэгдсэн том зургийг харж чадахгүй учраас нэгдсэн шийдэлд хүрч чадахгүй байна.
Үндсэн хуулийн газрын бэхэлгээг яаж хийдэг вэ? Үүнийг Монгол Улсын Үндсэн Хуулийн газрын бэхэлгээн дээр тайлбарлая. Үндсэн хуулийн Газрын тухай хэсгийн 1-р заалт бол улсын тусгаар тогтнол, Үндэсний аюулгүй байдлыг хангаж байдаг тогтонги буюу статик шинжтэй, газрыг зөвхөн хамгаалах талаас нь харсан том бэхэлгээ юм. Харин 6-гийн 2-оос 6-5 хүртэл заалт бол газрын салбарын хууль эрх зүйн зохицуулалт, газрын ашиглалт хамгаалалт, газрын харилцааны бусад асуудлыг зохицуулж, хянаж байдаг хөдлөнгө буюу динамик шинжтэй заалт. Өөрөөр хэлбэл, газрын бүх процессийн асуудлуудыг 6-гийн 2-оос эхлээд 6-5 хүртэлх энэ дөрвөн заалт зохицуулж байдаг. Хүнээр бол тархи толгой нь 6-ийн 1-р заалт байх нь, харин бусад заалт нь их бие, хөл, гарын үүрэг гүйцэтгэнэ. Үүнийг ойлгоод авсан цагт 6-ийн 2-р заалтын нийтийн гэдэг үгийг тайлбарлахад хялбар болно.
Эрх баригчдын тайлбарлаад байгаа нийтийн гэдэгт төрийн, ард түмний гэсэн бүх утга багтана гэсэн үндсэн агуулгыг зөвхөн 6.1-р заалтад бэхэлж өгдөг жамтай. Маш олон улс орнуудын Газрын бэхэлгээнд яг ингэж бэхэлсэн байдаг. Хамгийн наад захын жишээ дурдъя. БНХАУ-ын Үндсэн хуулийн Газрын бэхэлгээ болох 9.1-р зүйлд дурдахдаа “Газрын хэвлий, ус, ой, уул, атар газар, харгиа болон бусад байгалийн баялаг нь улсын, өөрөөр хэлбэл бүх ард түмний өмч мөн” гэж заасан байдаг.
Монгол Улсын хувьд манай 6.1-р заалт нь өөрөө маш аюултай байдлаар бэхлэгдсэн аж. Монгол Улсын Үндсэн хуулийн 6.1-т “Газар түүний хэвлий ард түмний мэдэл, төрийн хамгаалалтад байна” гэж заасан. Энд хоёр ноцтой зүйл бий. Нэгд, мэдэл гэдэг үг нь тодорхойгүй. Туйлын захиран зарцуулах эрх бүхий өмчлөх мэдэл үү, эсвэл хязгаарлагдмал захиран зарцуулах эрх бүхий эзэмших мэдэл үү гэдэг нь тодорхойгүй аж. Учир нь, 6-ийн 2-р заалтад газар түүний хэвлийг төрийн нийтийн өмч гээд зарлачихсан. Асуудал гараад шүүх дээр очвол ард түмэн нь ялж заргаа авах уу, төр нь ялж заргаа авах уу гэдэг нь тодорхой бус байдлаар хуульчилчихсан. Хоёрт, ирээдүй хойч үеийн эрх ашгийг хамгаалсан зохицуулалт 6-1-т огт байхгүй. Энэ бол эмгэнэл шүү.
Улс орнууд Газрын бэхэлгээгээ хийхдээ тавьдаг хамгийн том шалгуур нь ирээдүй хойч үеийнхнийх нь эрх ашиг байдаг. Тэд үүнийг яаж хийдэг вэ? Ихэнх улс орнуудад газар нь Улсын өмчид байдаг. Улс бол ирээдүй хойчийнхоо эрх ашгийг хамгаалж байдаг цорын ганц субъект юм. Энэ дархлаа нь төрд ч тэр, ард түмэнд ч тэр байдаггүй. Иргэдийн дийлэнх олонх нь Үндсэн хуулийн 6.1-р заалтад нааштай хандлагатай байдаг. Тэд ард түмний мэдэлд байна гэдгийг ард түмний өмч гэсэн туйлын утгатай гэж ойлгоод байдаг. Гэтэл энэ нь үнэндээ тийм биш шүү дээ.
Монгол улсад газар бол ард түмний өмч гэсэн туйлын өмчлөх эрх мэдэл түүхэнд огт байгаагүй. 1992 оныг хүртэл газар зөвхөн улсын өмчид байсаар ирсэн. Модун Шанью “Газар бол Улсын үндэс” гэж тунхагласан байдаг. 1940, 1960 оны Үндсэн хууль болон 1942, 1971 оны Газар эдэлбэрийн хуульд “Монгол улсад газар, түүний хэвлий нь улсын өмч, өөрөөр хэлбэл бүх ард түмний хөрөнгө мөн” гэж тодорхойлсон байдаг.
Тэгэхээр эндээс нэг асуулт гарна. Яагаад Монголчууд газар түүний хэвлийг төрийн өмч, эсхүл ард түмний өмч мөн гэж тодорхойлж байгаагүй вэ? Яагаад гэвэл төр ч тэр, ард түмэн ч тэр найдвартай субъектууд огт биш. Төрд хулгайч луйварчид бугшаад ирэхээр газар нутгийг яаж сүйрүүлж болдогийн бодит жишээг өнөөдөр бид хараад сууж байна. Ард түмэн ч бас эрх мэдлээ буруу хэрэгжүүлбэл яах вэ? Өөрөөр хэлбэл, ирээдүй хойч, үр хүүхдийнхээ эрх ашгийг умартвал яах вэ гэсэн асуулт үүсч байна. Яг ийм нөхцөл байдал өнөөдөр 6.2-р заалт, Үндэсний баялгийн сангаар дамжин үүсэх гээд байгааг анзаарч байгаа байх. Өнөөдөр байгалийн баялгаасаа хувь хишиг хүртэж байвал газар нутаг сүйрэх, ирээдүй хойч үе маань яаж амьдрах нь маньд хамаагүй гэсэн бодолтой хүмүүс олширч байгаа нь нэн харамсалтай.
Энэ бүхнээс харахад, бид нийтийн гэдэг үг зөвхөн газрын бэхэлгээний Үндэсний аюулгүй байдлыг хангаж байдаг 1-р заалтад бэхлэгдсэн тохиолдолд л төрийн болон ард түмний эрх мэдлийг давхар хангаж байдаг гэдгийг харж болно. Үүний тод жишээ бол 1942 оны БНМАУ-ын газар эдэлбэрийн хууль юм. Тус хуульд “Бүгд Найрамдах Монгол Ард Улсын Үндсэн хуулийн 5-р зүйлд дурьдсан ёсоор бүх газар шороо бол хэний ч эдэлбэрт байсан боловч улсын өмч буюу бүх ард нийтийн хөрөнгө мөн болно” гэж заасан. Харин саяны Үндсэн хуулийн өөрчлөлтөөр хийгдсэн 6.2-ын нийтийн гэдэг үг гадаад дотоодын буюу дэлхий нийтийн гэсэн сэдлээр оруулж ирсэн нь тодорхой байна. Учир нь төрийн нийтийн өмчийн тухай хуулийн 4.4-т төрийн нийтийн өмчид гадаад, дотоодын иргэд, хуулийн этгээдийн эзэмшил газар хамаарна гэсэн заалт байдаг. Үнэндээ Үндсэн хуулийн Газрын тухай хэсгийн процесын асуудлууд зохицуулдаг заалтууддаа төрийн нийтийн өмч гэсэн үг оруулсан улс орон манайхаас өөр байхгүй. Би л хувьдаа сонсоогүй юм байна.
Энэ бүхнээс нэгтгэн дүгнээд хэлэхэд, бид 6.1-р заалтаа янзлаагүй цагт бусад заалт ямар ч дархлаа үүсгэхгүй. Хүнээр бол толгой, нүүр, нүдгүй хүн хаа холдох билээ. Өнөөдөр Монгол улсын газар нутгийн бүрэн бүтэн байдал алдагдаж байгаа гол шалтгаан нь ерөөсөө энэ.
Хэрэв бид 6.1-р заалтыг Улсын өмч байхаар буцааж хуульчилбал 6.2-р заалт орж ирэх ямар ч боломжгүй болно. Бид тархи толгойгоо эмчлэхгүйгээр бие эмчлэх гээд байгаад л асуудлын гол нь оршоод байгаа юм.
Монгол улсын өмнөх түүхэн бэхэлгээнүүдийг харвал Газар улсын өмч, өөрөөр хэлбэл ард түмний хөрөнгө гэж тодорхойлсон байгаа. Үүнийг сайн анзаараарай. Ард түмний өмч гээгүй байна шүү дээ. Ард түмний хөрөнгө гэсэн байгаа. Энэ хоёрын хооронд маш том ялгаа бий. Улсын өмч гэдэг бол ирээдүй хойч үеийн өмч гэсэн үг. Харин өнөө цагт бид үр хүүхдийнхээ өмчийг онгон дагшнаар өвлүүлэн үлдээх, зайлшгүй ашиглах тохиолдолд зөвхөн хэрэгцээ дагуу багахан ашиглах л эрхтэй. Гэтэл өнөөдөр бид муу засаг төрийн балгаар үр хүүхдийнхээ өмчид хайр гамгүй халдаж байгаа нь нэн харамсалтай.
Нэг үеийнхэн буцаж, өөр нэг үеийнхэн ирж байдаг газар нутаг гэдэг бол онцгой баялаг. Татаж чангаагаад сунахгүй, хамаагүй ашиглаж харьцвал амархан доройтдог эмзэг баялаг. Иймд газар нутгаа хайрлан хамгаалж, зүй зохистой ашиглах нь хүн бүрийн эрхэм үүрэг байх ёстой. Бидний өвөг дээдэс газар нутгаа хүнчлэн ойлгож, дээдлэн шүтэж ирсний ачаар өнөөдөр бид гишгэх газартай, ундлах устай байгаа билээ. Гэтэл алдарт 6.2-р заалт бол өвөг дээдсийн маань энэхүү агуу уламжлал, ёс зүй рүү нулимж, өөрсдийн өчүүхэн эрх ашгийн төлөө гадныхны эрх ашгийг бүрэн хамгаалж байгаа чөтгөр тийрэнгүүдийн сэдэл гэдэг нь тодорхой юм. Монгол ухаанаас ийм сэдэл төрөхгүй.
Эцэст нь миний бие энэ заалтыг санаачлан зүтгүүлсэн Монгол Улсын Ерөнхийлөгч Халтмаагийн Баттулга болон түүний Тамгын Газрын дарга байсан Зандаахүүгийн Энхболд нарт хаяглан ганц л зүйл хэлмээр байна. Монгол Улсын эрх ашгийг илт хохироохоор байгаа энэ асуудлаа цэгцлээч ээ. Төр засаг ард түмнийхээ хооронд яс хаясан энэ заалтаа эргэн нэг харж үзээч. Мөн үүнийг баталсан УИХ-д олонх байсан МАН ч гэсэн байр сууриа илэрхийлэх хэрэгтэй. Үр хойч руугаа ингэж нулимж болно гэж үү?
Сүүлийн 30 жил улс орны амьдрал бүхэлдээ сүйрч ирлээ. Энэ нь хэн нэгэн хүн, эсхүл хэсэг бүлэг этгээд хэзээ нэгтээ муу үр тарьсны л үр жимс шүү дээ. Тэгвэл бид ямар ирээдүй бүтээх вэ гэдэг нь мөн л бидний өнөөдөр тарьсан үрээс шалтгаалах бус уу? Бид юу тарина түүнийгээ л хураадаг.
6.2-р заалт бол Монгол Улсын эрх ашигт заналхийлсэн заалт гэж би бат итгэлтэй хэлж чадна. Миний энэ үгийг дэмжих маш олон хүмүүс бий гэдэгт би итгэлтэй байна. Монгол Улсыг муу хүмүүсээс аврах сайн цаг удахгүй ирнэ гэдэгт итгэдэг. Монгол улс үеийн үед мандан бадрах болтугай.
Олон Улсын Тоймч Ш.Гантулга
.jpg "Томруулж харах")
